Few months left…
“Angela- I have to go back now, the blue sea need me…” Malungkot na wika ni Mark sa kanya ng makaharap niya ito.
“Why? May problema ba?” Nagtataka niyang sagot dito.
“Some fisherman using dynamite for fishing, if they didn’t stop, I will punish them in no time…” Paliwanag nito.
“I will go with you, I will talk to them and please them..” wika niya at yakapin ito.
Ramdam na ramdam niya ang sakit na nararanasan nito, he is a guardian of the blue sea. Kaya alam niya -hindi niya rin hahayaan na mapahamak ito .
Makalipas ang ilang minuto matapos nilang magpaalam sa Lolo Gregorio niya ay agad silang umalis ng mansyon. Kinakabahan siya sa mga sandaling yun… Tulad ng kaba sa tuwing nasa panganib ang mga taong Mahal niya.
Mabilis na tinahak nila ang daan papunta sa bughaw na dagat na tirahan ni Mark, malapit sa tahanan ng mga Farwell.
Nasa kalagitnaan pa lang sila ng daan ng maramdaman niyang humina ang katawan ni Mark kaya mabilis na huminto sila at nakiusap na siya na ang magmamaneho. Nang pumayag ito ay mabilis na bumyahe na sila. At makalipas ang ilang minuto ay nasa harapan na sila ng bughaw na dagat.
At halos Wala nang lakas na tumayo si Mark, dumudugo na rin ang ilong nito. Maingat na inalalayan niya ito papunta sa tubig dagat. May ilang mga taong naroon pero Wala namang pakialam sa kanila, may ilang basura rin ang nakakalat sa pampang ng dagat at sa baybayin.
Lumusong sila sa dagat hanggang sa pinakailalim, nanghihina pa rin ito kaya naman ng marating nila ang isang kweba na tirahan nito sa ilalim ng tubig ay agad niya itong pinahiga dun. Kailangan niyang mapatigil ang mga mangigisda na gumagamit ng denamita sa panghuhuli ng mga isda at mga taong nagtatapon ng basura sa dagat.
“Dito ka muna, ako na ang bahala sa kanila..” wika niya dito.
“Please don’t, they will kill you Angela” wika nito.
“Don’t worry I won’t show up my self to them, i will give them a warning, stay...

here and get well soon I’ll be back” wika niya sabay halik sa labi nito.
“Stay safe, I will stand behind your back always” wika nito.
Umalis at iniwan na nga niya ito, lumangoy siya hanggang sa ibabaw ng tubig. At sa di kalayuan ay tanaw niya ang ilang mangigisda na naroon at humahagis ng denamita sa dagat.
Lumayo siya muna at ng makita ang isang malaking bato ng corals ay tumayo siya dun at ipinikit ang mga mata niya. Ilang saglit pa ang tahimik na dagat ay naging maalon… Nagsimula na ring dumilim ang kalangitan… Iminulat niya ang mga mata at dun na siya unti unting pumaibabaw sa tubig.
Nakita niyang nagulat at natakot ang mga mangigisda na naroon ng makita na ang nagtataasang alon kahit na ang mga taong nasa pampang ng dagat na mabilis na nagsitakbuhan ang mga ito.
Ilang saglit lang ay narinig niya ang isang tinig ng mangigisda na tila sinisisi nito ang mga kasamahan.
“Sinabi ko naman sa inyo na wag na kayong gagamit ng denamita dahil magagalit ang tagapagbantay ng bughaw na dagat, ayaw niyong maniwala, ngayon naniniwala na kayo” pasigaw ng isang matandang mangigisda. Halatang takot na ito…
Ilang saglit lang ay nakita na niya ang mga ito ng umalis sa gitna ng dagat at naroon ang takot sa mga ng mata ito.
Tumagal ng halos isang oras ang tila galit na dagat ng araw na iyun bago siya bumalik sa kinaruroonan ni Mark. Nanghihina pa rin ito ng kaunti.
“They are gone for now, how’s your feeling?” Nagaalala niyang tanong dito.
“I feel better now not like a while ago” nakangiti na nitong wika.
Ngumiti na lang siya at yakapin ito ulit.
“Thank you” pabulong na wika nito.
Minsan Kung Hindi mo takutin ang mga taong masasama ay Hindi pa ito titigil, at minsan kailangan pa nilang masaksihan ang isang alamat bago maniwala…
.
.
.
.
.
.
Sorry for the late update again, the final chapter is near.. I hope you enjoy reading and learned something in my story. Thank you for your support 🙏❤️❤️🥰