ADAM DAVID: The Heartless Mafia 🌹
Chapter 10:
Hindi ko alam ngunit masasabi kong maganda ang gising ko, pakiramdam ko ay subrang saya ko at kahit sino ay walang makakasira sa mood ko, nakita ko si Adam na kunot na kunot ang noo habang nagbabasa ng magazine, napangiti na lang ako sa nakita ko.
Ang gwapo niya talaga, ang kutis niya ay subrang kinis at puti, matangos ang ilong at subrang inosente ng kanyang mukha, perpektong pagkahulma niya para siyang isang anghel ngunit sa likod ng inosente niyang mukha ay nakatago ang demonyo niyang pagkatao. Inilapag niya ang magazine at pumikit ng mariin at hinilot ang kanyang sentido na para bang masakit ito, lumapit ako sa kanya at hinilot siya.
“I wanna do this please let me.” Mahinang saad ko, hindi naman siya kumibo o sinita man lang ako kaya nagpatuloy ako sa pagmassage ng noo niya.
Kitang kita ko ang perpekto niyang mukha dahil sa lapit ko sa kanya, mapula ang kanyang labi, nagpatuloy pa rin ako sa paghilot pero sadyang naakit ako sa mapula malambot niyang labi, para akong tinatawag nito na halikan. Siguro nawala na talaga ako sa konsentrasyon dahil napunta na ang haplos ko sa kanyang ilong, pisngi at sa huli ay sa labi, nakapikit pa rin siya kaya alam kong hindi niya ako nakikita, yumuko ako para sana dampian ito ng halik ngunit kumabog ang puso ko ng malakas at pakiramdam ko ay tumalon ito palabas ng bigla siyang dumilat, walang mababakas na kahit anong reaksiyon ang kanyang mukha, napalunok ako dahil sa takot na baka parusahan niya ako.
“You look like a thief. A beautiful thief who wants to steal a kiss.” Napamaang ako sa sinabi niya.
“Am I?” Wala sa sariling sagot ko.
“Yeah and am your victim. A willing victim of yours.” Hindi pa ako makahulma sa nangyari ay hinalikan na niya ako, napapikit na lang ako dahil gustong-gusto ko.
NALILITO ako sa ipinakita ni Adam, minsan ay mabait siya at minsan ay marahas at wala pa rin siyang awa ngunit minsan naman ay pakiramdam ko ay may halaga ako sa kanya, minsan sweet siya.
“This is for you my heron.” Bigay niya sa akin ng isang kwentas at alam kong mamahalin ito, nagtataka man kung bakit niya ako binigyan ay hindi na lang ako nagtanong pa, hindi ko pa rin ito tinaggap at nakatitig lang sa kwentas na parang patak ng luha ang desinyo. Umasik siya sa akin ng hindi ko tinaggap, akala ko magagalit na naman siya ngunit naramdaman ko na lang siya sa likod ko at siya mismo ang magsuot ng kwentas. Hinawi niya ang buhok ko, nakatitig ako sa salamin kung saan kitang kita ko siya, ang bawat galaw niya sa likod ko, napapikit ako ng dampian niya ng halik ang leeg ko.
Hindi ko alam at subra na talaga akong maguguluhan sa mga kilos niya, akala ko ako ang may Plano dito ngunit bakit parang may plano din siyang paibigin ako?
Wala na pala akong planong paibigin siya dahil binago kuna, ang unang Plano at aking binago.
“What is this?” Tanong ko sa kanya, niyakap niya ako habang ang kanyang mukha ay nasa aking leeg pa rin.
“This necklace is the symbol of my tear. This is Adam tears.” Ano daw? Tears? Luha? Bakit niya ako binigyan ng ganito? Para saan ito?
“Adam.”
“Please my heron stop asking many questions, I’m tired.” Aniya.
HINDI ko akalain na sa maikling panahon makaramdam ako ng ganito, pilit ko mang pigilan ngunit mas lalo lang lumalakas.
“Mr, Hiroshi’s is really an ass.” Matt Theo Sokolov one of my friends.
“Indeed.” Nakita ko si Giovanni Ford na tahimik lang sa isang tabi.
“I wanna kill him for almost killing my Shantal.” Si Gio.
Giovanni Ford and Giovann Nikolo ay isang kambal, si Gio ay inosente at nerd, mataba din ito noon ngunit nagbago ito ng dahil sa isang babae.
“You gave your tears to your girlfriend, Gio?” Tanong ni...

Niko sa kambal niya.
Tears, isang kwentas na may pendant na luha, may tracker device ito and also it is a symbol of our tears and love. It cost billions and Ibibigay lang namin ito sa babaeng nagpapatibok ang aming puso, magpapatunay ito na siya ang kahinaan namin at sa kanya lang kami iiyak.
I already gave my tears necklace to Luna, she made my heart beat faster without her knowing it.
“Yeah.” Gio.
“Niko sino yung babae na nakita ko na humalik sa iyo?” Kumunot naman ang noo ni Niko at binato si Matt ng chips.
“Fvk you.” Matt laugh so hard while Niko cleanching his jaw in so much madness.
“What? I’m just asking man. Halata ka masyado.” Napailing na lang ako sa mga kilos nila.
“Whatssapp idiot.” Kapag kasama ko ang apat na ito pakiramdam ko wala akong katahimikan.
“Buhay ka pa pala Ulan? Akala namin namatay kana sa kahahabol sa batang kahit kailan ay hindi ka magugustuhan.” Matt mouth is very painful.
“Nagsalita ang lalaking nagmukhang aso sa kaka-”
“Fvk y*u.” Si Matt.
“Hi Man, how’s your pretty heron? Kulong na kulong eh?” Si Rain Mondragon.
“Tsk.” Hindi ko siya pinansin, nang-aasar lang ito.
“Fvckwr I have a good news.” Si Rain.
“Ano na naman iyan Ulan?” Si Matt.
“We need to go back to the underground, my men told me that Mr, Hiroshi went there to laid a lady.” Nakikinig lang ako sa mga kaibigan ko.
“What we’ll ganno do?”
“Ano pa ba? Patayin ang traydor.” Si Gio.
“Rios is the encharge in every people who enter the forbidden forest. Surely Rios will let him in.” Si Niko.
“And once a rat entered the devil’s place.” Napangiti ako dahil sa naisip ko.
“Poor Mr, Hiroshi.” Napailing na lang ako dahil sa mga ngiti nila.
“Anyway, I gotta go.”Saad ko sa kanila dahil biglang pumasok sa isipan ko si Luna. Ang magandang mukha ni Luna na naghihintay sa akin, naalala ko ang ginawa niya kahapon.
I felt guilty of what I did to her. Masarap sa pakiramdam na may naghihintay sa akin sa pag-uwi at hahalikan ako habang inaasikaso ako. I felt home.
“I think Adam is crazy.” Gio.
“Baliw talaga siya.” Rain.
“Why are you smiling like an idiot? Do you want us to take you to the nearest hospital?” Sinamaan ko sila ng tingin dahil sa sinabi nila.
“Your so bobo Niko. Ano siya may sakit? Bakit mo siya dadalhin sa hospital?” Si Rain.
“Oo nga, dapat sa albolaryo mo siya dadalhin kasi doon naman talaga dinadala ang mga baliw.” Si Matt.
The fvk is thier problem? Ngumiti lang baliw na agad? Kung hindi ko lang sila kaibigan matagal ko na silang binaril.
“Damn it! Asan na mga utak niyo mga ungas kayo! Bakit naman natin dadalhin si Adam sa albolaryo? Bakit sinapian ba siya ng masamang espirito?” Si Gio.
Kapag kasama ko sila sasakit talaga ang ulo ko. Mga Bobo! Nakakahiya aminin na mayroon akong kaibigan na Mafia ngunit isip bata naman.
“Kung ganoon saan natin siya dadalhin? Sa purinarya?” Nanlaki ang mata ng tatlo dahil sa sinabi ni Niko.
Napamura naman ako ng palihim dahil sa takbo ng utak nila. Really? Purinarya?
“Anong tingin mo kay Adam? Patay? Kita mong buhay na buhay siya.”Si Gio.
“Saan natin siya dadalhin? Hindi ko na sila pinansin at umuwi na.
Kahit kailan mga baliw talaga pero hindi ko ipagkaila na kahit ganoon sila, sila ang pinagkatiwalaan ko at tanging sila lang ang itinuring kong kaibigan.
Kailan pa naging mental ang purinarya? Kahit kailan talaga ang Bobo nila.
*Yow! Mabagal po ang update kaya hintay² muna mga Langga. Sa new reader thank you po sa pagbabasa and so old reader thank you din po sa pagread at sa support. I hope patuloy pa rin kayo sa pagsubay-bay.
Nagsulat po ako ng walang binabastos na mambabasa kaya sana po ay magbasa din kayo ng walang binabastos na writer. Stay safe always mga Langga and God blessed.*