The Broken Angel🌻
Four:
Do not stop from reaching the thing you wanted to reach, do not lose hope from reaching the dream you wanted to be real. Just believe in ourselves and put all your trust with God for he knew your future and I knew, in God’s plan our future is more than what we think we could.
Kagaya ng isang batang katulad ko, pangarap ko lang naman ang makatakas sa empyernong bahay kung saan ako minamaltrato, kung saan pakiramdam ko para akong aso. Minsan nang tumigil sa pag-abot nito dahil pakiramdam ko hindi ko maabot ang kalayaan na gusto ko, dumating sa puntong nawalan ng pag-asa ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon na bigyan ako ng rason para ipagpatuloy ang buhay.
Kalayaan lang naman ang hinahanggad ko ngunit ang ibinigay ng Diyos sa akin ay subra pa sa hinahanggad ko. Binigyan niya ako ng bunos at iyon ay ang bago kung pamilya.
Sinong mag-aakala na ang dating sinasampal, inaabuso na bata ay pinagsisilbihan na ngayon.
“Tama na po, busog na po ako.” Mahinang utos ko sa kasambahay dito, hindi pa rin ako makapaniwala na mararanasan ko ang buhay na ganito.
“Sweetheart, I will be gone for one months and I want you to be good, aright?” Si kuya Dimetri.
“Opo, kuya.”
“Be a good girl to your teacher and do not give her a hard time.” Mas lalo akong napangiti, tumigil ako sa pag-aaral at hanggang tatlong baitang lang ang natapos ko dahil nga sa Tiyo ko, but kuya Dimetri let me continued my elementary.
“Opo.” Ngumiti ito sa akin at lumapit para halikan ako sa pisngi, nakakailang lang dahil hindi ako sanay ngunit ginawa ko naman ang lahat para sanayin ang aking sarili.
“And lastly, obey my rules, okay?” Ngumiti ako at tumango bilang pagsang-ayon sa kanya.
“I must go and take care.” Aniya.
Ibang-iba ang buhay na tinatamasa ko ngayon kaysa noong buhay sa pader ng aking Tiyo. Walang araw na hindi ako umiiyak noon, nagmamakaawa na huwag niya akong saktan.
Ngayon ay parang nakalimutan ko na ang masakit na sampal ni Tiyo, naghihilom na rin ang aking sugat at nawawala na ang mga piklat ngunit ang pusong nasugatan ay kay hirap na gamutin.
“Ingat po ikaw.” Nahihiyang pahayag ko sa kanya, he smiled and pinched my cheeks.
“I will sweetheart.” Aniya.
Ngumuso ako at hinatid siya ng tingin hanggang sa mawala siya sa aking paningin. I sighed and continue eating, the foods taste so good and delicious but eating alone in this long and expensive table can actually lost my appetite to eat.
“I guess this is better than being trapped in hell.” Saad ko ng sumagip sa aking isip ang aking Tiyuhin.
Pagkatapos kung kumain ay pumanta agad ako sa aking teacher, she’s very pretty and sexy. She’s my tutor for I am home school only, my Kuya Dimetrio didn’t let me study in normal way for he was just fixing something about me being legally adopted.
“Your a fast learner, Angela. Your Kuya will be happy for sure about your improvement.” Aniya.
“Salamat po.” Nahihiyang pahayag ko, ngayon ko pa lang naranasan kung paano ang pakiramdam na mapuri, ang may taong masaya dahil sa...

maliit na achievement ko.
“Pwede po ba kitang maging Ate?” Tanong ko kay teacher gemailyn.
“Sure. Just call me Ate Lyn.” Aniya.
I have an Ate and kuya. I am very much happy.
“Ate, bagay po kayo ni Kuya Dimetrio.” Namula naman ang kanyang mukha at ngumiti ng matamis sa akin.
“Sa tingin mo ba magkakagusto ang kuya mo sa akin?” Tanong niya.
“Opo. Maganda po kayo at sexy. Gusto mo po tulungan kita?” Napangiti ito sa pahayag ko.
“Huwag kang maingay ha! Atin-atin lang ito, gusto ko ang kuya mo.” Napangiti ako dahil sa inamin niya at kinilig ako dahil mayroon na akong ate at kuya.
Si Danilo Xiello Ventura ang kapatid ni kuya na magiging kapatid ko raw ay nasa Barcelona Spain daw, magkahiwalay sila sapagkat ang kanilang magulang ay nasa Spain, si kuya lang ang pumunta rito sa Davao para mamahala sa hacienda, gusto niya raw kasing matuto kung paano mamamalakad ng hacienda.
In this big mansion I can tell that he is really rich.
“You’re so beautiful Angela. Your name perfectly suit to your face, your an innocent Angel.” Napangiti ako dahil sa sinabi niya ngunit agad din namang nalungkot.
An angel who’ve been suffered for such a long time, an angel who escaped from hell just to be alive. I wanted to be alive that’s why I hardly fought even it’s tear me into pieces.
“Thank you.” She just smiled at me.
“Does Kuya have a girlfriend?” I asked.
“I don’t know angel. It’s better for you to asked him.” Aniya.
Natahimik kami ng ilang segundo ngunit agad din namang binasag ng magsalita si Ate Lyn.
“Ohws, the rain is pouring. I miss playing in the rain, what about you angel?” She asked.
I didn’t remember I play everytime the rain was pouring, all I remember is that I hardly cried to stop the pain I am feeling. Kasabay ng pagpatak ng ulan gusto kong mawala ang masalimoot na karanasan.
Noon masaya ako kapag umuulan kasi pakiramdam ko dinadamayan din ako sa pamamagitan ng patak nito, kada patak ng aking luha ay sumasabay din ang ulan.
“Masaya akong maglaro kapag umuulan kasama ang aking pinsan, kapag naglalaro ka sa ulan at magtampisaw sa tubig nito makakalimutan mo ang lahat ng sakit. Sa bawat patak ng ulan ay naghahatid ng lamig at kaginhawaan sa dibdib.” Aniya.
“Hindi lahat ng sakit mawawala ng dahil sa patak ng ulan, hindi kayang tanggalin ng ulan ang sakit sa dibdib, kung mawawala man itoy panandalian lamang.” Nagulat siya sa sinabi ko.
“Parang hindi bata ang kausap ko, ah.” Our perspective in life doesn’t base on how old are we, it’s base on the experience.
“Siguro nga tama ka.” Aniya.
“Rain can’t wash away the pain sometimes the drops of it gave nothing but coldness to our heart that can make our whole body froze.” Aniya.
“And if our body frozed our brain will stop functioning the reason for us to give in.” Napatawa na lang kami dahil sa usapan namin.
(Blessed Wednesday, I will dedicate this chapter to Meriam Ebora for supporting me and off course to all of you. Thank you for spending time for reading my story.)