Share ko lang naisip kong istorya na ginawan ko agad ng bookcover😆🤣 Embracing The Darkness bukas😊
“Ate Hopia bakit mas malaki bird niya sa bird ko?” Biglang tanong ng nakababata kong kapatid habang pinupunasan ko ang isang estrangherong bigla na lang pumasok sa lungga namin at nahimatay. At ito namang kapatid ko hindi na nga nakakatulong puro pa bakit. Bakit daw sa ilalim kami ng tulay nakatira? Bakit daw palaging lechon pero chichirya ang ulam namin? Bakit daw dalawang beses lang kami kumakain sa isang araw? Bakit daw wala kaming Mama at Papa? Simula nang matuto siyang magsalita puro na siya bakit at puro naman ako paliwanag. Kaya naisip ko sana hindi na lang siya natutong magsalita. Charot.
“Kasi half siya.”
“Kalahati siya? Buo...

naman siya ah.” Giit ng kapatid kong kuryusong kuryuso.
“Kasi Butototoy half tao half kapre siya kaya ganoon.” Nanlaki naman ang mata ng kapatid ko at napahawak pa sa bibig niya.
“Eh Ate Hopia bakit hawak mo na iyang bird ng kapre?!” Nakasigaw na sabi sa akin ni Butotoy.
“Huwag kang malisyoso Butotoy nililinisan lang ni Ate alam mo naman ang patakaran sa atin diba?” Pang-uuto ko sa kapatid. Diyos ko hindi ko namalayan na hawak ko na ang angry bird ng estrangero sa kakasagot sa bakit ni Butotoy.
“Madumi man ang tirahan natin dapat malinis pa din ang nakatira. Kasi cleanliness is the best policy.”
“Tama Butotoy. Very good.” Oo Cleanliness is the best policy huwag kayong ano diyan. Kaniya-kaniya tayo ng kasabihan.