Ok let’s start this. I am Vanessa Shane Miland 17 years old. Grade 12 at St. John Academy. And i have the most bad love story. Because i fell in love with that guy who fell in love with others. I fell in love with this guy who can’t love me back. Bestfriend ko kasi tong dalawang to. Best friend ako ni Abigail, bestfriend naman ako ni Troy. Kaya ginawang tulay ako nila para sa kanilang love story. Psh. “Oi Shane” biglang sabi ni Troy then umakbay sakin. Nag patuloy nalang ako sa paglalakad. Sya si Troy Kinston. Classmate ko. And he is my crush. “Diba may klase ngayon si Abigail?” And this is my hated scene. “Ah eh sabi nya sakin meron daw.” Sagot ko. Ewan ko ba kahit gustong gusto ko magalit sa kanya dahil hindi parin nya naramdaman ang naramdaman ko. Hindi ko magawa. Ewan ko ba sa sarili ko. “Ah sayang naman ibinigay ko sana tong Chocolate eh” sabi nya then nag pout. Ang Cute nya mag pout. Kaya crush ko to eh. “Akin nalang yan” sabi ko at akmang aagawin yung Chocolate nya pero inilayo nya kaagad. Psh damot. “Wag kay Princes Abigail to ibibigay ko nalang pag lunch.” Sabi nya. Psh yung heart ko nababasag na. . “Psh. Bala ka jan” sabi ko then tinanggal yung kamay nya na nakaakbay parin sakin. Gusto ko talagang lumayo sa kanya. Kasi lahat ng sinasabi nya nasasaktan ako. Puro nalang kasi Abigail ang bukang bibig ng lakaking to. . “Oi Shane biro lang ito sayo oh” sabi nya habang humahabol pa. Nilingon ko naman sya at may binigay sya saakin na Goya? Psh ok nalang galing naman kay crush. “Thanks ah na appreciate ko talaga” sabi ko pero di ko alam kung may pagka sarcastic yun. Nilagay ko nalang yun sa bag ko. Mamaya ko na kakainin yun. “Tara shane samahan mo ko sa Cafeteria” sabi nya then hinila ako. Biglang lumakas ang tibok ng puso at parang may nagliliparang paru-paru sa tyan ko. Pagkarating namin sa Cafeteria ay nag order sya at ako naman ay umupo nalang sa isang table. I want to be angry at him pero i can’t. This love gave me a damn problem. I want to unlove because i know he will never exchange my love. But i can’t, every time that he makes me smile. Nadagdagan ang nararamdaman ko sa kanya. Pagkatapos namin kumain sa Cafeteria ay umalis na agad ako pano ba naman Merong dumatin. “Hi Troy!.” Biglang bati ni Abigail. Kung hindi ko to kaibigan. Sus ko mapatay ko na talaga to. Tumalikod na ako at akmang lalakad at aalis na pero ang panahon nga naman……. “Oi Shane sabay ka samin ni Abigail babe” sabi ni Troy. Arghhh gusto pa nyang pagselosin ako eh. “Wag na baka makakaistorbo pa ako sa inyo” sabi ko at nagpilit na ngiti. Arghh di ko kayang ngumiti sa ganitong sitwasyon no! “Sige na besh please” sabi naman ni Abigail. Psh. Nag buntong hininga naman ako “ok” yun lang sagot ko “Yeheyy” masiglang bati nila. Sumama na ako sa kanila. Nasa likod lang ako habang sila ay naghaharutan sa unahan. Kumakain sila habang ako ay nanood lang at kinakain rin yung goya na binigay ni Troy sakin. Nakaka inggit naman sila. Kung ako kaya yung kasama ni Troy diba? Tapos ako yung palaging ihahatid at sundo nya. Sana ako rin yung bibigyan nya ng pagkain taga lunch. Tapos mag dedate kami ni Troy. Pero kahit anong gawin ko hindi talaga ako magiging ganon. Sadyang kaibigan lang talaga ang turing nya sakin habang ako, tinuring ko na syang mahal sa puso ko. “Eto babe kainin mo tong chocolate nato oh” sabay subo ni Troy kay abigail. Nakaka kilig na nakaka selos yung nararamdaman ko ngayon. Bakit ba kasi na sa lahat lahat ng lalake sa mundo bakit si Troy pa yung minahal ko?. Hindi talaga fair ito. Para lang kaming kasabihan. ‘Pinagtagpo pero hindi tinadhana’. “Oi Besh bakit ka umiiyak?” Hala? Umiyak ba ako?. Hinawakan ko yung pisngi ko. At shocks may luha nga. ...

“Ay napuwing lang ako!. Bye, cr muna ako call of nature” sabi ko at nagmadaling lumabas sa Cafeteria. Hindi naman talaga ito tawag ng Kalikasan. Dahil ayoko na, di ko na kayang makita silang nag mamahalan pero ako dito pinapatay ng selos. Because……… I want him but he want her. I need him but he need her. I love him but he love her. Hi Ako nga pala si Vanessa Shane Miland 17 years old. I am a grade twelve student at St. John Academy. But my lovelife sucks. Because i want this guy pero di naman nya ako gusto. Kasi nga mas gusto nya yunt bestfriend ko. Diba na introduce ko na self ko? Ang weird ni author! Super pagod na akong maging tulay sa isang relasyon na hindi ko naman gusto! Ewan ko ba kung bakit ako natagalan sa sitwasyon na ito. Third person povs Nandito ngayon si Vanessa Shane at si Troy Kinston sa Isang lib lib na lugar sa iskwelahan nila. Napag desisyunan na ni Vanessa na sabihin lahat kay Troy ang kanyang naramdaman sa binata. “Troy” wika ni Vanessa Shane habang umiiyak. “Oh Shane bat ka umiiyak?” Tanong naman ng binatang si Troy. Ngunit patuloy parin sa pag-iyak si Vanessa Shane “Wag kang umiyak shane baka hindi na ako mamahalin ni Abigail nito” si abigail ay ang matalik na kaibigan ni Vanessa na mahal naman ni Troy. Pero imbes na matawa si Vanessa sa Biro ni Troy ay umiyak pa ito. “Troy!” hinampas ni Vanessa ang katawan ng Binata dahil sa galit at poot kaya nagitla ang binata dahil sa ginawa ni Vanessa. “Troy Pagod na ako! Pagod na akong maging tulay sa isang relasyon na hindi ko naman gusto” pag patuloy ng dalaga. Yumuko pa ito habang umiiyak at nagpatuloy sa pag-sasalita. “Ewan ko ba kung manhid ka o nabulag kalang kay abigail. Troy mahal kita. Mahal kita noong hindi mo pa sya minahal. Ako yung unang nagmahal sayo ang unang umiintindi sayo. Pero bakit Troy bakit di mo kayang suklian ang pagmamahal ko sayo?” Huling sinabi ng Dalaga at tumakbo. Habang ang Binata namay nakatulala parin dahil sa sinabi ng Dalaga. Hindi namalayan ni Troy na tumulo na pala ang kanyang luha galing sa kanyang kaliwang mata kaya pinunasan nya kaagad ito nang namalayan na nya. Ilang araw ang lumipas at hindi na nagparamdam si Vanessa kay Troy. Kaya nagpasya itong Binata na pumunta sa Kanilang bahay upang makita nya ang dalaga. Pero pag dating nito sa bahay nila ay may nakapagsabi sa kanya na kapit bahay nina Vanessa na si Vanessa daw ay na ospital. Kaya nagmadaling sumakay ang binata patungo sa Ospital. Habang nasa Taxi ito ay walang tigil ang malakas na kabog sa dibdib ng binata. At nang makarating ito sa ospital ay hinanap kaagad nya ang room ni Vanessa at ito ay nasa room 4. Nakita ni Troy ang Magulang ng dalaga kaya agad nya itong pinuntahan.. “Tita tito ano pong nangyari kay Shane?” Tanong ng binata Ibinalita ng ina ng dalaga ang nangyari kay Vanessa kaya biglang tumulo ang luha ni Troy nang malaman nyang may Cancer pala si Vanessa ito ay Bone Cancer stage 4. Nilapitan agad ni Troy ang dalaga na ngayon ay mahimbing na natutulog. IMINULAT ng dalaga ang kanyang mga mata at nakita nya ang taong mahal nya na umiiyak habang hinahawakan ang kamay nito. “T-troy” sambit ng dalaga kahit wala na syang lakas. “Shane!” Umiiyak na sabi ng binata “Shane sorry! Sorry dahil hindi ko alam na mahal mo pala ako! Sorry kung naging tanga ako! Shane sorry kung na silaw ako kay Abigail. Pero shane nang umalis ka dun ko lang na laman na mahal narin pala kita. Ewan ko kung kailan ko ito naramdaman pero isa lang talaga ang alam ko.” “Kung kapiling kita ay palagi akong masaya. Paghanga lang pala ang na ramdaman ko kay Abigail at ikaw na pala ang mahal ko kaya shane! Lumaban ka hah!? Magmamahalan pa tayo! Wag kang papatalo sa sakit mo na ito shane!” Mahabang sabi ng binata kaya napangiti ang dalaga kahit pagod na pagod na sya.. “M-mahal k-kita t-troy” huling sabi ng Dalaga dahil nakita na nya ang liwanag na tatapos sa sakit na naramdaman nya. Ang huling nakita nalang nya ay pinag tulungan sa mga Doctor at Nurse. Dito nalang siguro magtatapos ang kwento ng dalaga. This is the end of ‘Vanessa’s Story’. The end.