Chapter 1

(Ptricia POV)

“LAHAT TAYO AY MAY KAMATAYAN KAYA wag nating ipag kaila kung para na sa atin Ang nakalaan na mamatay na Tayo ” wika ni ma’am Melanie Martinez ESP subject namin. “Kaya wag nating sayangin Ang mga bagay bagay” dugtong Niya.  lakad lakad siya habang nag di-discues “Yung mga  bagay na nag papasaya sa inyu ” Sabi Niya at huminto sa harapan pero sa boung klase parin siya nakatingin na parang may pinang huhugotan siya sa bawat sa litang binibitawan Niya.  ” Kung takot man kayu Kay kamatayan” saglit siyang humito at ngumiti na parang demonyo Kaya nanayo Ang mga balahibo ko at napalonok ng sariling laway Nong lumingon siya sa akin at dahang dahang lumapit sa upoan ko kung sa an ako na ka upo. Rinig na Rinig ko Ang lakas ng tibok Ng puso ko.

Anong nangyayari? tanong ko sa sarili ko.  Bakit nawala Ang mga kaklase?  Bakit Si ma’am Melanie Martinez lang Ang Nandito at ako? Nasan na Sila?

Nung tumingin ako Kay ma’am Melanie Ganon parin Ang ngiti Niya. Papalapit na siya sa kung nasan ako. Kaya napa sik sik ako sa upoan ko na kahit Wala namang masik sikan. Hito andito na siya malapit na siya tatlong hakbang nalang makakalapit na siya.

Isang hakbang

Dalawang hakbang

Tatlong hakbang

“WAAAAAAAAAAAAAAA” napasigaw ako dahil sa takot. At na ngangatog Ang mga tuhod ko. At pawisan Ang noo

“Miss Reyes are you okay”

“WAAAAAAAAAAAAAAA” napasigaw ulit ako dahil hinawakan na Niya ako. Hindi ko kailangan Makita Ang mukaha Niya Kaya tinakpan ko Ang mukha ko. Ng dalawang kung mga kamay. Na nginginig na ako sa takot. Kung bangungutman ito kailangan kunang magising

“Bess okay kalang” Isang pamilyar na boses Ang nagsalita. Boses na kilalang Kilala ko. Pero kahit Ganon Hindi ko parin tatanggalin  Ang takip sa mukha ko.

May Isang kamay Ang humawak sa kamay ko na nakatakip sa Mukha ko. Kaya na aninag ko na  Si angelyn pala Ang tumanggal sa Isang kamay ko. Kita kita ko Ang nag alalang mga mata Niya.

“Bess okay kalang?” para na siyang naiiyak na tanong Niya.

Hindi ko parin inalis Ang Isang kamay ko na nakatakip sa kalahating Mukha ko. Pero kahit papaano parang kumakalma na makiramdam ko unti unting nawawala Ang takot na nadarama ko.

Inilibot ko Ang paningin ko sa boung klase room. Andito na silang lahat at lahat Sila na ka tingin sa akin at halatang nag alalang mga titig. Nabaling Ang tingin ko Kay ma’am Melanie Wala na Ang ngiting mala demonyo at Ang nakikita ko sa kanya Ngayon ay nag alala naka Tayo siya sa likod ni angelyn.

Tumango ako sa kanila bilang sagot na okay lang ako.

*********

“Halos mamatay na ako kaalala sayo kanina patty” wika ni Angelyn na bakas sa Tono ng boses...

niya Ang pag kainis sa akin. Kaya nag pout ako sa kanya para mawala Ang inis Niya. Tama nga ako nawala Ang inis Niya HAHAHA alam ko talaga Kong pano mawala Ang inis Niya “Kaya next time wag kanang matulog sa klasee ” Sabi Niya na pag katapos uminom ng ice tea. Andito kasi kami Ngayon sa canteen kumakain.

Oo Hindi pala lahat kanina Ang Nakita ko ay totoo Isa pala iyung bangongot. Naka tulog daw ako habang nag ka-klase Si ma’am Melanie Martinez.

“Ange” agaw pansin ko sa kanya habang busy kumakain ng burger.

“Uhmm” ikling sagot Niya dahil. Halos Hindi na siya naka pag salita dahil sa Puno Ang bibig Niya ng pagkain

“Diba Ang naging topic natin kanina sa ESP tungkol sa kamatayan?” Seryosong tanong ko sa kanya.

“Oo” sagut Niya sa tanong ko. Habang busy parin sa pagkain. Napatango nalang ako kahit Hindi Niya kita dahil kain lang siya ng kain.

Kinain konalang din Ang nasa harapan kong pagkain. Isang burger at ice tea Hindi naman ako matakaw Kaya okay nasaakin kahit ito lang Ang lunch ko at saka Wala rin akong Pera para mag Parami ng pagkain. Di tulad ni angelyn na Best friend ko Kaya ngiyang bilhin Ang lahat ng tinda Dito sa canteen dahil mayaman siya Sila Ang pinaka mayaman sa boung baryo namin . Araw Araw Niya akong inaalok ng libre pero tumatanggi ako. Hindi dahil sa ayaw kung mag palibre pero ayaw kulang talaga Basta Hindi ko maintindihan Ang ugali ko. Pero sa tagal na naming magkaibigan ni angelyn nasanay na siya saakin Kaya Hindi na Niya ako pinipilit. Si angelyn lang Ang nag iisang kaibigan ko simula grade 7 mag kaibigan nakami mula ngayung grade 11. Iwan ko kung bakit ako Ang pinili niyang maging kaibigan Kasi mayaman siya at mahirap ako. Tinanong ko siya dati kung bakit ako Ang napili Ning kaibigan pero Ang sagot Niya lang saakin Wala daw Yan sa estado ng Buhay Ang pagiging kaibigan ohhh Diba Ang bait ng best friend ko.

“Alam mo patty may napansin ako sa naging topic natin kanina”  nabalik Ang diwa ko nong nag salita Si angelyn. Kanina papala ako tulala.

” Ano naman yon?” walang ganang tanong ko sa kanya.

” Eh Kasi naman bakit tungkol sa kamatayan Ang naging topic natin kanina” naguguluhang Sabi Niya habang nilalaro Ang spaghetti sa Plato Niya gamit Ang tinidor.

” Ehh Nong binasa ko Ang libro tungkol sa pag iisip naman ng tao Ang naka sulat don na dapat maging topic natin” Sabi Niya na parang inaalala nag kanina ” weird Diba?”

Naalala konanamn Ang bangungut ko kanina Ang mga salitang binitawan niya na mas na kinakatakotan ko sa Oras nayun.

Nong lumapit siya sa akin at bumolong sa tinga ko

“WHO IS THE KILLER”