TWO HEARTS BENEATH THE MOON
Kabanata 14
“Hija, Uuwi ka na ba?” Lola Tinay’s soft voice popped behind his back.
Hindi ko alam kung senyales ba iyon na hindi muna ito ang tamang panahon para pag-usapan ang tungkol sa’ming dalawa. Kumbaga, may perpektong oras at lugar talaga para doon. At hihintayin ko ang araw na ‘yon.
Friday morning, maaga akong nagising para pumasok kahit mamayang alas dyes pa ang pasok namin. Lahat dapat ay nandoon para sa gaganaping misa sa school namin.
Mataman akong nakikinig sa pari sa harapan.
Hawak nito ang mikropono habang malumanay na nagsasalita at ibinabahagi ang mga salita ng Diyos.
Pero hindi sa kanya nakatuon ang mata ko kundi sa kandilang nauupos ang katawan dahil sa init na kagagawan ng apoy sa tuktok nito.
Ilang minuto ang nakalipas, pinatayo kaming lahat.
Ibinaling ko ang tingin ko kay Travis, hindi ko na kailangan hanapin ang anino niya dahil sinadya ko talagang nasa malapit lang ako sa upuan niya. Wala ng nagawa sila Bana at Keith dahil kahit sila mismo ay napipilit kong dito na umupo.
I smiled upon seeing his face. Kahit gilid lang ng mukha ang natatanaw ko,...
sigurado akong magkasalubong ang makakapal niyang kilay. Ni hindi man lang siya kumurap-kurap. He’s seriously listening to the words of God.
My breathtaking suddenly stop when he looked at me. Para akong kandila at siya ang apoy na tutupok sa buo kong pagkatao.
Suddenly, my ears filled with a beautiful song.
My heart never stop pounding in my chest. My little friend inside my chest beating loudly and crazily.
Ako ang unang bumitaw sa titigan naming dalawa. Napayuko ako ng ulo. I played with my fingers. I always do this when I’m nervous.
I lifted my head. My eyes darted to the group of singers. Some of them closed their eyes as they feel the beautiful song.
Tumingin ako sa taas. I closed my eyes. Habang patuloy ang kanta, naramdaman ko rin ang malakas na pagtambol ng puso ko.
When we all prayed, nakikita ko rin si Travis kahit nakapikit ang mga mata ko. I was going along with the prayer pero iba ang sinasabi ng isip ko kay Lord.
I was saying, “Lord, I’m so inlove.”
Sobrang lakas ng tibok ng puso ko habang tahimik ko iyong sinasambit sa Kanya.
