Dumating Ang panganganak ko nang Wala sa tabi ko Ang aking Asawa mabuti nalang at tinulungan ako ng aking kapit bahay.kala nyo close sakin Yun ndi nag hahanap Lang ng maikwekwento sa iba.
Naka uwi nalang kami ng di parin alam ng akin Asawa na ako’y nanganak na utang nga Lang sa hospital Kasi Wala nman akong pera.
Ang masakit pa nito makalipas Ang Isa pang araw ay umuwi na Rin si Edwin.Ngunit kahit isang kusing ay walang dala,Alam na man nya na wla kaming pag Kain dto.puro na nga utang Ang bigas doble tipid Ang ginagawa ko simula umaga hanggang Gabi puro lugaw para Lang magkasya at may mailaman sa tyan.
Ang hirap
“Ano ba Edwin”Sabi ko ng di na ako nka pag pigil.
Kilan mo balak Aminin na Kya wla Kang maiuwi dto sa Amin ay dahil kulang pa sa babae mo.”Sabi Kong umiiyak.
Laking gulat nya ng matapos Kong sabihin iyon.”ano pano mong nalaman Ang mga Yan??nag tatakang tanong nya
“Di na mahalaga Kung paano ana mahalaga ay paano...

mo mapagkakasya Ang Kita mo sa habal Kung dalawa kmi at sa akin plang ay kulang na kulang umiiyak Kung patuloy na Sabi sa knya.
“Ako mg bahala”Sabi na Parang naiinis pa.
“Ang hirap Kasi sayo akala Mo Kaya mo Ang lahat akala mo sapat Ang maibibigay mo para sa mga anak mo kulang yun Edwin kulang na kulang.
Ikaw Kaya Ang lumagay sa sitwasyon ko ikaw dto sa bahay ng maranasan mo Ang mag budget ng walang babudgetin iwan ko Lang sayo Kung di ka masiraan ng bait nandyan pa Yan iiyak yang mga anak mo pero Wala akong maitimpla na gatas puro nalang kulo mg sinaing Ang dinidede nila maawa ka namn sa knila.”mahabang litanya ko
Khit wag ka nang maawa sa akin sa mga Bata nalng tapos ng kalat ka pa ng lahi mo para ano para nkakaranas din mg hirap na naranasan mg iba long mga anak.””!!!!!dagdag na Sabi ko
Sa inis ata sa ingay ko ay bigla nlng umalis…at iwan siguro dun sa pangalawa pumunta…..
………
……….
………
At Di pa dto magtatapos….