Makita ka lang na masaya, okay na ako.
Author: Ate JC
~START~
A fresh breeze of an air can add our simple romantic date.
“Babe?” tawag ko kay Clark.
Dahan dahan niya naman akong nilingon at sumagot. “Mm?”
“Masaya ka ba sa ‘tayo’?” tanong ko.
Lumaki ang mga mata niya at taka niya akong tinignan.
“Pinagsasasabi mo diyan?”
“Wala lang. Sagutin mo na.”
“Siyempre, masaya na ako sa’yo. Sa atin! At kahit pa ilang libong babae pa ang maghabol sa’kin, ikaw at ikaw pa rin ang pipiliin ko at ikaw ang buhay ko.” aniya na pinisil pisil pa ang magkabilang pisngi ko.
Ako naman ay nakabusangot. There! Parati niyang dinadaan sa biruan ang seryosong usapan. Ilang libo, ilang libo. Tsk.
He’s confident on what he’s saying kasi campus king siya. And hindi ko alam kung anong nakita nito sa ‘kin at ako ang niligawan. Hindi naman ako gaano kaganda.
“Pero babe?” tawag pansin ko uli. Lumingon naman siya pero di siya sumagot kaya bumuntong-hininga ako. “What if, mangyare ang kinatatakutan natin?” seryosong dagdag ko.
“That’s not gonna happen. ‘Cause i’ll never let that happen.” sinserong aniya at saka hinawakan ang kamay ko. “Kamatayan lang ang bubuwag sa’tin mahal ko.” at dahan dahan niyang inilapit ang labi niya sa noo ko.
He kissed my forehead. At nung tapusin niya ay tinignan niya ako. “Don’t worry about future. Sasakit lang ang ulo mo. For now, pagtuunan mo ng pansin ang ngayon. Arasseo?” ani nito.
*Translation: Understand?
May bahid din ng pagka koreano ‘tong lalake’ng to.
Sabay naming nilingon ang sariwang araw na palubog na.
“Nga pala, susunduin ko si Faith bukas. Sasama ka?” pagbabasag ko sa katahimikan.
“Kung gusto mo, OO.” tango niya.
~KINABUKASAN~
Andito na kami ngayon sa airport waiting for Faith’s Airplane to arrived.
Ilang minuto pa ang dumaan bago namin matanaw si Faith.
“Ayun siya!” turo ko kay Faith.
“Tara na.” anyaya niya.
Lumapit kami kay Faith at binati siya.
“Welcome back Faith.” ani ko.
“Oh, thank you.” at saka siya bumeso sa’kin. “How’s life?” tanong niya.
“Heto, nakatayo pa rin.” pang aasar ko.
“Heart, you never changed.”
“And I’ll never be.” sarkastikong dagdag ko.
“Oh well, hindi na ako magtataka kung hambog ka pa rin!” irap niya.
Sinamaan ko siya ng tingin pero sabay kaming…”Hahahahahaha.” …natawa.
“Kidding! Sino siya?” baling niya kay Clark.
“Oh, almost forgot. Clark, siya si Faith. My cousin. Faith, si Clark.”
Nagngitian naman sila at saka nag kamayan.
“Nice meeting you.” ani ni Clark.
“Me too. Oh siya, let’s go?” anyaya ni Faith.
Dumiretso kami sa resto na malapit sa airport at dun nananghalian.
“So, may boyfreind ka na?” tanong ko habang sumusubo.
“Nah, wala pa yan sa bokabularyo ko.” tawa tawang ani niya.
Binaling ko yung atensyon ko kay Clark na hindi pa nagagalaw ang pagkain niya.
“Something’s wrong, babe?” takang tanong ko.
“Ahh, nothing!” atsaka niya kinuha ang spoon and fork na nasa harapan niya.
Tumuloy lang kami sa kulitan at patuloy pa rin ako sa pagsubo.
~THE DAYS WENT BY~
Since that day, naging cold...

na sa ‘kin si Clark.
Madalang ko na siyang nakakasama, nakaka-usap, nakaka-bonding. He has always reason. At lahat ng reason niya ay iisa. He alway’s say’s that he IS busy. I understand him.
And now, where her in garden. Clark is with me pero parang hindi dahil tutok na tutok siya sa phone niya.
“Sino yan Babe?” tanong ko.
“Ahh, nothing. My freind.” tanggi niya.
“Ano daw sabi?” takang tanong ko.
Bumuntong-hininga pa muna siya bago magsalita. “Can you just please shut you’re mouth? I’m distracted!”
Nabigla ako sa sinabi niya. This is the firts time that he give me a high tone reason. Did I say something wrong?
“Sorry!” paumanhin ko.
Binaling niya lang ulit ang tingin sa phone.
~ANNIVERSARY~
It’s our 4th anniversary. And I’m happy to chat him and invite.
Andito ako ngayon sa rooftop ng isa sa mga resto dito. I don’t expect na darating siya.
“Babe!” tawag niya mula sa malayo.
Kita mo ang ngiti na naka ukit sa mukha niya. He’s smiling. And I know this is the last time that I’ll saw it.
“Happy Anniversary.” bati niya sabay abot ng cake.
Nginitian ko naman siya. A force smile. Maya maya pa, kumuha siya ng plate at saka nag slice ng cake.
Tumabi siya sa ‘kin at hindi nagsalita. Alam ko na yan!
“Babe?” tawag niya.
Nilingon ko siya.
“Mm?”
“Can I talk to you?”
“About?”
“Us?”
“About us? What about us?” ngiting tanong ko.
I knew it!
“I want to o-over it h-here.” utal na pakiusap niya.
Agad na namuo ang luha sa mga mata ko at di ko napigilan ang pagiging emosyonal ko. Nakatungo siya kaya naman hindi niya alam ang hitsura ko.
“You’ll free to do it.” mahinang sambit ko na ikinaangat ng ulo niya.
“What?” pigil inis na ani niya.
“I know what is the reason, Clark. I know. Or should I say, WHO is the reason.”
“What do you mean?” takang tanong niya.
“I’m a girl you know. And I know that the gilr you love is my relative. Kaya hindi mo ‘ko masisisi kung mararamdaman ko yun.” ngiting ani ko. “I know what you feel when it come’s to here. I know you love him Clark. At hindi mo masisisi ang puso mong magmahal.” pigil emosyong ani ko. “Hindi kasalanan ang magmahal Clark. Kaya I’ll give you freedom. Kung magpapakatanga ako, mas lalo lang akong masasaktan dahil isisiksik ko ang sarili ko sa taong hindi ako ang mahal. You’re wish is granted. And I want you to be happy to her.” ani ko.
Dahan dahan kong inilapit ang labi ko sa labi niya. Hinalikan ko siya ng matagal bago humiwalay ng nakangiti. “That’s my first and last kiss.” ani ko. “Thank you for four years love. I love you.” huling ani ko bago umalis.
Hindi ko na aalintanain ang sakit dahil okay na sa ‘king makitang masaya ka, Clark. I’m happy with you. Sana pahalagan mo siya FAITH, sobra pa sa pagpapahalagang ginawa ko sa kanya.
——————-
@jc
Plagiarism is crime