“Kahit ganyan ka, MAHAL PA RIN KITA”
Page 5
“I’m sorry, I didn’t meant to slap your face” wika niya at akmang lalapit sa akin.
“No! Stay away from me and leave me alone” galit na wika ko at naluluha akong talikuran siya.
Tumakbo na ako dahil ayaw kong makita niyang umiiyak ako. Nakahinga na ako ng maluwag na hindi na talaga siya sumunod.
Nagtataka naman si Mama ng makita akong lumuluha, sabi ko na lang napuwing lang ako dahil mahangin sa labas, at mabuti na lang hindi na nagtanong pa...

si Mama. Agad akong pumasok ng kwarto ko at dumapa sa kama para pigilan ang luhang dumadaloy sa mata ko.
Hindi ko inaasahan-masakit pala ang sampal ng bakla-.
Pero bumangon ulit ako at punasan ang luha ko, walang mangyayari kung iiyak lang ako, kaya naman tumayo ako at kinuha ang mga damit na dadalhin ko pabalik ng maynila.
Agad na inayos ko yun sa maleta ko kasama na ang kinuha kong requirements para sa enrolment next month.
Yes magaaral ulit ako, 😊 kahit graduate na ako sa kursong Biology.
❤ ❤