(𝐊𝐔𝐍𝐆 𝐀𝐋𝐀𝐌 𝐊𝐎 𝐋𝐀𝐍𝐆 𝐍𝐀 𝐈𝐓𝐎 𝐍𝐀 𝐀𝐍𝐆 𝐇𝐔𝐋𝐈 𝐌𝐀, 𝐏𝐀)
✍️Krisha Oxford
“Natashaaaa!”tawag ni mama sakin kaya naman napa iling ako
‘Ang lakas lakas talaga ng bunganga ni mama! hindi man lang nahiya sa mga kapit bahay kebago bago palang namin dito eh!’sabi ko sa isip ko. lumingon ako sakaniya at ayun siya may dalang pamalo! dahil tumakas lang ako para makipag laro sa mga kapit bahay.
“P-po?”utal kong sabi sinenyasan niya akong lumapit sakaniya kaya naman napapa lunok akong lumapit sakaniya.
“M-mama..”sabi ko at tsaka ako mabilis na tumakbo papunta kay papa dahil nakita ko siyang naka upo sa bahay habang iiling iling kaming pinapanood.
“Papaaaa ohh! Si mama!”sumbong ko kunwari rito at tinawanan niya lang ako
“HAHAHA bakit naman kasi napaka tigas ng ulo ng dalaginding ko? Ayan tuloy!”sabi niya sabay tawa kaya naman napa nguso ako!
‘Ano ba yan! Ano bang nakakatawa?!’inis kong tanong sa isip ko sabay kamot sa ulo ko
“Haynako! Ikaw Natasha napaka pasaway mong bata ka! dalaga kana hindi kana bata okay?!”sabi ni mama kaya naman napa ngisi ako dahil sa sinabi mama at naka isip ng kalokohan
“Ide pwede napo akong mag boyfriend mama?!^_^*”sabi ko at nanlaki naman ang mga mata niya
“aba’y bata kapa! Hindi kapa pwedeng mag boyfriend! Pag aaral ang atupagin mo at hindi yang boyprend-boyprend nayan!”sabi ni mama bigla akong natawa
“Eeeh.. ang sabi niyo po ay ‘dalaga’ na ako at hindi na ‘bata’ hindi ba? Ma?!”nangaasar ang tinig ko
“Haynako kang bata ka! tara na at kumain masisiraan ako ng ulo sa’yo!”sabi ni mama at sabay-sabay kaming pumasok nila papa at tumatawa pa!
Natapos ang araw na yun na puro tawa, kulitan, asaran at marami pa!
masaya ako dahil buo at masaya ang pamilya ko!
May isang nanay. May isang anak. May isang tatay. At buo kaming pamilya!
pero kinabukasan ay hindi ko inaasahan na yun na ang huli kong makakasama ang mama at papa ko!
Nag paalam kasi silang may pupuntahan sila at baka gabihin daw sila gusto kong sumama non pero hindi sila pumayag. Hindi din nila ako pinalabas ng bahay.. i don’t know why…
—FLASH BACK—
“Anak aalis na kami ng papa mo baka mamayang gabi pa kami uuwi mag iingat ka dito ahh? wag kang lalabas ng bahay dahil bago palang tayo okay?”sabi ni papa kaya naman tumango ako sinabi kong sasama ako pero humindi silang pareho kaya wala akong nagawa kundi mag paiwan..
5:00pm
Alas singko na pero wala parin sila mama kaya naman natatakot na ako dito sa bahay dahil matatakotin talaga ako.
Tapos naman na ako kumain kaya naman nag ccellphone lang ako ng biglang mag ring ang cellphone ko.
Si mama.
Agad kong sinagot ang tawag.
“hello ma? nasan napo kayo? natatakot na ako dito sa bahay!”bungad ko pero walang nag salita!
“Mama??”tawag kopa dito at dinig ko ang buntong hininga niya
“I’m not...

your Mother iha…”natigilan ako sa nag salita! Boses palang ay hindi nga siya si mama!!
“P-po?! eh sino po kayo? bakit niyo po hawak ang cellphone ng mama ko?!”sunod sunod kong tanong at huminga ito ng malalim.
“Susunduin ka namin dyan sa bahay niyo… hintay mo kami okay..?”sabi nito!!
“Hala! bakit po?!”gulat kong tanong!
“N-nandito sa hospital ang mama’t papa mo iha..”natigilan ako sa sinabi ng kausap ko
‘hospital?! eh? Anon namang gagawin nila mama sa hospital!?’tanong ko sa isip
“b-bakit po sila nandiyan po?”tanong ko
“N-na.. naaksedente ang mama at papa mo iha.. wala na sila… na bangga ang sasakyan na sinasakyan nila sa isang malaking posti at nahulog sa bangin.. iha–“pinutol ko ang sasabihin niya
“No! Hindi po yan totoo! ang sabi nila ay uuwi din sila ngayong gabi kaya hihintayin ko sila! nag sisinungaling kayo! hindi yan totoo!”sigaw ko pero hindi ko mapigilan ang umiyak at humagulgul..
“iha… calm down okay? Calm down–“pinutol ko uli ang sasabihin niya
“What?! Calm down?? tatawag po kayo sakin at sasabihin na wala na ang mga magulang ko tapos sasabihin niyong calm down?!”hindi ko mapigilang magalit!
“Wag po kayong tatawag at sasabihin yan sakin kong sasabihan niyo ako ng calm down! matapos niyong sabihin na patay na ang mama’t papa ko!”sigaw kong sabi tsaka ko binaba ang call at umiyak.
wala akong ginawa kundi ang umiyak ng umiyak.
—END FLASH BACK—
“Condolence..iha..”sabi nang doctor na tumawag sakin pero tulala lang ako sa katawan ng mga magulang ko
“Natasha iha.. makinig ka ah? simula ngayon kukunin kita ha? kahit ayaw o gusto mo… hinabilin ka saakin ng mama mo bago siya mawalan ng hininga… at para sa isang kahilingan ng mama mo tutuparin ko iyon..”dinig kong sabi niya marahan akong napa lingon sakaniya at maya maya ay nag simula na naman akong umiyak
“B-bakit po ba kapakanan ko padin ang iniisip ni mama kahit siya ang nahihirapan..??”tanong ko ng nakatingin sa mga mata niya..
“Dahil gagawin lahat ng mga magulang maging maayus lang ang buhay mo… kaming mga magulang hindi kayang iwan ang mga anak na hindi nasisiguradong maayus ang kalagayan nila.. kaya pinapangako ko saiyo na aalagaan kita katulad ng pag aalaga ng magulang mo sayo.. wag kang mag alala natasha.. nandito lang ako..”mahabang saad niya at tumango lang ako.
‘𝓜𝓪..? 𝓑𝓪𝓴𝓲𝓽 𝓴𝓪𝓲𝓵𝓪𝓷𝓰𝓪𝓷 𝓷𝓲𝔂𝓸𝓷𝓰 𝓶𝓪𝔀𝓪𝓵𝓪?? 𝓐𝓵𝓪𝓶 𝓷𝓲𝔂𝓸 𝓷𝓪 𝓹𝓸𝓫𝓪𝓷𝓰 𝓶𝓪𝓷𝓰𝔂𝓪𝔂𝓪𝓻𝓲 𝓲𝓽𝓸?? 𝓚𝓪𝔂𝓪 𝓹𝓸𝓫𝓪 𝓱𝓲𝓷𝓭𝓲 𝓷𝓲𝔂𝓸 𝓪𝓴𝓸 𝓹𝓲𝓷𝓪𝓵𝓪𝓫𝓪𝓼 𝓪𝓽 𝓱𝓲𝓷𝓭𝓲 𝓷𝓲𝔂𝓸 𝓪𝓴𝓸 𝓼𝓲𝓷𝓪𝓶𝓪?? 𝓶𝓪.. 𝓶𝓪𝓱𝓪𝓵 𝓷𝓪 𝓶𝓪𝓱𝓪𝓵 𝓴𝓸𝓹𝓸 𝓴𝓪𝔂𝓸. 𝓚𝓪𝔂𝓸 𝓹𝓸 𝓷𝓲 𝓹𝓪𝓹𝓪. 𝓟𝓪, 𝓜𝓪 𝓴𝓪𝔂𝓸 𝓷𝓪𝓹𝓸𝓷𝓰 𝓫𝓪𝓱𝓪𝓵𝓪 𝓼𝓪𝓴𝓲𝓷.. 𝓶𝓪𝓶𝓲𝓶𝓲𝓼𝓼 𝓴𝓸𝓹𝓸 𝓴𝓪𝔂𝓸.. 𝓴𝓾𝓷𝓰 𝓪𝓵𝓪𝓶 𝓴𝓸𝓵𝓪𝓷𝓰 𝓷𝓪 𝔂𝓾𝓷 𝓷𝓪 𝓪𝓷𝓰 𝓱𝓾𝓵𝓲 𝓴𝓸 𝓴𝓪𝔂𝓸𝓷𝓰 𝓶𝓪𝓴𝓪𝓴𝓪𝓼𝓪𝓶𝓪 𝓼𝓪𝓷𝓪 𝓼𝓲𝓷𝓾𝓵𝓲𝓽 𝓴𝓸𝓷𝓪. 𝓚𝓾𝓷𝓰 𝓪𝓵𝓪𝓶 𝓴𝓸 𝓵𝓪𝓷𝓰 𝓷𝓪 𝔂𝓾𝓷 𝓷𝓪 𝓪𝓷𝓰 𝓱𝓾𝓵𝓲 𝓴𝓸 𝓴𝓪𝔂𝓸𝓷𝓰 𝓶𝓪𝓴𝓲𝓴𝓲𝓽𝓪, 𝓶𝓪𝓴𝓪𝓴𝓪𝔂𝓪𝓴𝓪𝓹, 𝓴𝓪𝓴𝓪𝓪𝓼𝓪𝓻𝓪𝓷, 𝓶𝓪𝓴𝓪𝓴𝓪𝓽𝓪𝔀𝓪𝓷𝓪𝓷, 𝓼𝓪𝓷𝓪 𝓼𝓲𝓷𝓾𝓵𝓲𝓽 𝓴𝓸𝓷𝓪. 𝓶𝓪𝓱𝓪𝓵 𝓷𝓪 𝓶𝓪𝓱𝓪𝓵 𝓴𝓸𝓹𝓸 𝓴𝓪𝔂𝓸 𝓶𝓪, 𝓹𝓪, 𝓱𝓪𝓷𝓰𝓰𝓪𝓷𝓰 𝓼𝓪 𝓶𝓾𝓵𝓲 𝓹𝓸 𝓷𝓪𝓽𝓲𝓷𝓰 𝓹𝓪𝓰 𝓴𝓲𝓴𝓲𝓽𝓪 𝓶𝓪, 𝓹𝓪…’
____
~END~
thankyou for reading!^^