4

What a Girl wants – CHAPTER FOUR


Report

What a Girl wants ๐Ÿ’•๐Ÿฅฐ
๐Ÿฌ CHAPTER FOUR ๐Ÿฌ
(MAY SAKIT ka daw sabi ni Tita. I hope you will get well soon. I miss you — โค๏ธ Reymart.)
Walang buhay na tinignan ni Claribelle ang text message ng boyfriend habang nakaupo sa kama sa kuwarto. Hindi niya alam kung tatawagin pa ring “boyfriend” o “dating boyfriend” si Reymart. Nilingon niya ang pink rose na nakalagay pa sa flower vase at ang basket ng prutas na paborito niya. It was supposed to make her feel better. Pero lalo lang bumigat ang pakiramdam niya.
“Anak, papasok ka na ba ng school?” tanong ni Aling Myrna nang puntahan si Claribelle sa kuwarto at naabutang nakabihis na. Sinalat nito ang kanyang noo. “Parang may sinat ka pa rin.”
“Kaya ko na po.” Malungkot siyang ngumiti. “Kailangan ko pong kayanin dahil may ipapasa pa po akong mga project. Naghahabol po ako sa president’s list para po mas malaki ang allowance na makuha ko sa scholarship. Bawal pong umabsent.”
Hindi nakapasok nang nagdaang araw si Claribelle dahil nilagnat siya. Mabuti na lang at mabait ang professor nila at in-excuse siya. Hindi niya inaakala na pwede pala siyang maka-experience ng physical pain dahil lang brokenhearted. Parang ayaw na niyang bumangon. Hindi niya alam kung paano mag-function nang normal. Sa loob ng tatlong taon ay may mga pinagdaanan na silang pagsubok ni Reymart. Mula sa pagtatago nila ng relasyon sa nanay niya hanggang sa pagtutol ng mama ng binata.
“Nag-aalala si Reymart dahil hindi mo raw sinasagot ang tawag sa iyo ng PA niya,” sabi ng nanay niya at inayos ang kuwelyo ng kanyang polo shirt. “May problema ba kayo?”
Umiling si Claribelle. “Wala po. Iwas-radiation lang po kaya hindi po muna ako humahawak ng cellphone.”
“Nagustuhan mo raw ba yong mga bulaklak? Ibinilin niya sa akin na kainin mo raw ang mga prutas na padala niya. Magbaon ka kaya? Hindi mo man lang binawasan itong mga prutas.” Kumuha ito ng orange ๐ŸŠ at mansanas ๐ŸŽ mula sa basket. “Isusupot ko lang ito at nang makapagdala ka. Buti nga inaalala ka ng nobyo mo. Parang abala siya sa trabaho. Sunod-sunod ang commercial niya.” Sandaling umalis ito at nang bumalik ay nakalagay na sa isang supot ang mga prutas. Saka inilagay sa bag niya.
Ngumiti nang tipid si Claribelle. “Aalis na po ako, Nay.”
“Sagutin mo na ang tawag ni Reymart para hindi na siya mag-alala.”
“Opo,” sabi na lang niya. Bigat na bigat siya sa bag na nakasukbit sa balikat na parang hollow blocks ang dala-dala samantalang iilang pirasong prutas lang ang nandoon.
Alam ni Claribelle na bumabawi si Reymart sa mga pagkukulang sa kanya sa pamamagitan ng pagpapadala ng bulaklak at prutas, pagte-text at pagtatangkang tumawag. Dati ay nagmamadali siyang sagutin ang simpleng text nito. Nawawala ang tampo niya sa matagal nilang pagkakalayo kapag nagtext na ito.
Pero marami nang nagbago sa pagtingin ni Claribelle sa relasyon kay Reymart. Hindi na sapat ang mga bulaklak lang para gumaan ang pakiramdam niya. Kailangang maging malinaw sa lalaki kung saan siya nakatayo sa relasyon nila. Siya ang girlfriend nito. She deserved better.
Hanggang kailan ba niya iintindihin si Reymart? Hanggang kailan siya nito babale-walain? Hanggang kailan siya itatago? Hanggang kailan siya masasaktan? Pinakamasakit sa kanya na malamang may ka-date na ibang babae si Reymart sa mismong anniversary nila. Kahit pa sabihing fake ang date na iyon, ang masakit ay hindi man lang naalala ng lalaki ang mahalagang okasyon sa relasyon nila.
Hindi regalo ang kailangan ni Claribelle. Kahit nga hindi na sila magkita kung masyado itong busy. Pero gusto niyang maramdaman kung paano maging totoong girlfriend ni Reymart. Sawa na siyang laging mag-effort para sa binata. Sawa na siya na lagi na lang nagbibigay. Gusto naman niyang maramdaman na importante siya para dito. Pero sa ngayon ay ayaw niyang umasa. Hindi madaling maayos ang relasyon nila. Ni hindi niya alam kung paano magpapatuloy ang relasyon nila sa paraang gusto niya nang hindi naaapektuhan ang career ng binata.
Parang zombie na naglakad sa campus pathwalk si Claribelle. Napapansin niya ang naaawang tingin at pagbubulungan ng mga nakakasalubong na estudyante. Nagtaka siya. Alam niyang may sakit siya at hindi pa maganda ang pakiramdam. Pero ganoon ba talaga kasama ang itsura niya para pagtinginan at pagbulung-bulungan ng mga ito?
Isa sa mga kaklase ni Claribelle sa Research Development ang lumapit sa kanya.
“Belle, okay ka lang ba? Nabalitaan ko kasi ang nangyari sa iyo.”
“Nangyari sa akin?” nagtatakang tanong niya.
“Mawawala rin ang sakit sa tamang panahon. Naiintindihan ko dahil pinagdaanan ko na rin iyan. Masakit talaga,” madamdaming sabi ni Rosalie habang sapo ang dibdib.
Ikiniling ni Claribelle ang kanyang ulo. Naguluhan siya sa sinasabi ni Rosalie. Lagnat lang ang sakit niya. Bakit kung magsalita ito ay parang inoperahan siya sa balumbalunan o kaya ay may taning na ang buhay? Lahat naman ay dumadaan sa pagkakaroon ng lagnat.
“Okay naman na ako. Ininuman ko na ng gamot,” sabi niya.
Hinawakan ni Rosalie ang balikat ni Claribelle at malungkot na tinignan sa mga mata. “Alam mong hindi nakukuha ng gamot ang sakit na nararamdaman mo.” Binigyan siya nito ng pamphlet. “Heto. Pumunta ka dito.”
Binasa niya ang pamphlet. “Bible study?”
Tumango si Rosalie. “Pagagalingan ng Panginoon ang sakit na nararamdaman mo. Magdala ka na rin ng pastillas bukas ng gabi, ha?”
“O….kay. Salamat,” sabi ni Claribelle at naglakad na palayo. Weird pero wala sigurong masama kung umattend siya ng Bible study kaysa nagmumukmok dahil kay Reymart. Papasok na siya sa classroom nang muntik nang mabangga dahil may nakaharang pala sa tabi ng pinto. Napaurong siya at tiningala ang nakaharang.
“Alex, sorry. Di ko alam na may tao pala.”
“Hinihintay talaga kita,” sabi nito sa suwabeng boses. Varsity player ang lalaki sa university at hindi naman siya pinapansin dati.
“Bakit? May problema ba?”
“Sabi nila, nakikita mo ang totoong ganda ng isang babae kapag nasasaktan siya. Maganda ka pa rin kahit na nasasaktan.”
Napanganga si Claribelle. “Ha?” (May sapak ba ito sa utak? ๐Ÿค” Ano ba ang sinasabi nito?) “Ano yan? May sapi ka ba?”
Biglang hinawakan ni Alex ang dalawang kamay niya. “Kung kailangan mo ng gagamot sa puso mong sugatan, nandito lang ako para sa iyo.”
Nahindik si Claribelle at dali-daling binawi ang kamay. “Ano bang sinasabi mo?” Paano nito nalaman na bigo siya? This day was becoming weirder and weirder each minute.
“Nakita ko kasi sa video mo ng pastillas na bitter,” sagot nito.
“Video ko ng pastillas na bitter?” tanong ni Claribelle. “Anong video ng pastillas? Wala naman akong video ng pastillas,” Hindi ba’t nag-epic fail nga ang video niya? Malamang ay gumawa ng ibang video sina Marie at Edmark.
“Hindi ba video mo to?” tanong ni Alex at iniabot ang tablet.
Pinanood ni Claribelle ang video. Iyon ang bagong episode ng “Cooking with Love” at siya pa rin ang nasa video. Ang siste, naka-upload doon ang pastillas episode na hindi naman niya nagawa nang tama dahil nag breakdown na siya at nag-iiyak.
Parang binabangungot nang gising si Claribelle nang makita na pati pag-iyak niya at pagsalampak sa sahig ay nasa video rin. Wala nang pinatawad. Wala nang natira sa dignidad niya. It was supposed to be her private moment. Her private misery. Tapos, kumalat at napanood na ng mga tao. Ilan na kaya ang nakapanood? Halos manlaki ang kanyang ulo nang makitang nasa fifty thousand views na samantalang dati, wala pang one thousand views ang nakukuha ng mga project nila. At parang dumadami pa ang views.
“No! bulalas ni Claribelle. (Hindi pwedeng mangyari to! ๐Ÿ˜ง) Hindi iyon simpleng pagkakamali lang. Kailangang magbayad ang may sala. “Edmaaaaaaaaaaarkkkkkkk!!!”
๐Ÿฌ๐Ÿฌ๐Ÿฌ๐Ÿฌ๐Ÿฌ๐Ÿฌ๐Ÿฌ
MADILIM ang anyo ni Claribelle nang sumilip sa classroom para tignan kung dumating na sina Edmark at Marie. Nagkukwentuhan pa ang mga kaklase nila na biglang natahimik nang makita siya saka nagbulung-bulungan. Hindi na...


niya kailangang tanungin kung bakit. Sigurado na kasama ang mga ito sa fifty thousand na nakapanood ng viral video niya. Pakiramdam niya ay may X-ray vision ang mga ito na nakikita ultimo lamang loob at kaluluwa niya.
Wala sa classroom ang mga kaibigan kaya naglakad na si Claribelle palayo at saka tinawagan si Edmark.
“Hello, Edmark! Nasaan ka?”
“Nandito sa restroom ng mga babae. Nagre-retouch lang kami ni Marie para magpa-cute sa student assistant ni Professor Agustin. Ang hot kasi.”
“Edmark……” nagbabantang sabi niya na walang oras para makipagkulitan. Gigil na gigil na siya rito.
Humagikgik ang baklang kaibigan. “Nandito sa forestry. Maaga pa naman kasi. Kumusta ka na? Magpahinga ka muna at huwag mong intindihin ang klase natin. Kami na ang mag-e-excuse sa iyo. Pumasok ka na lang kapag ready ka na.”
“Okay. Salamat. Bye,” sabi niya at naglakad na papunta sa forestry.
Nakasunod pa rin ang tingin ng mga estudyante kay Claribelle at may iba ring mga professor na napapatingin. It was sick. Binilisan niya ang lakad pero nararamdaman pa rin niya ang mga matang nakasunod.
(Pusang gala naman! Hindi na pwedeng magluksa ang puso ko nang mapayapa. ๐Ÿ˜ฉ Kailangan ba talagang ganito? Isinekreto ko ang relasyon namin ni Reymart sa loob ng mahabang panahon, tapos mae-expose ako nang ganito? ๐Ÿคฆ)
Naabutan ni Claribelle sina Marie at Edmark na may tinitignan sa laptop habang nakaupo sa isa sa mga sementadong mesa na nakakalat sa forestry. Naghahagikgikan pa ang mga ito.
“Ang galing, bes! Sixty thousand views na tayo,” excited na sabi ni Edmark. “Siguradong makakauno tayo nito.”
“Ano yang sixty thousand views?” tanong ni Claribelle at namaywang sa gilid ng mesa. “Project natin? Nagka-magic na ba ang pastillas recipe?”
“Claribelle!” sabay na bulalas ng dalawa at parehong namutla.
“N-nandito ka na agad?” tanong ni Marie.
“Parang hindi kayo masaya na makita ako,” sabi niya at umupo sa tapat ng mga kaibigan.
“Akala ko sa ibang araw ka pa papasok,” sabi ni Edmark saka isinara ang laptop. “Sabi kasi ni Tita, hanggang kaninang madaling-araw, may lagnat ka pa rin. Parang hindi ka pa okay, friend. Maputla ka pa.”
“Kaya ko na,” sabi ni Claribelle at matabang na ngumiti. “Kumusta na ang video natin? Narinig ko, sabi mo nasa sixty thousand views na.”
“Hindi. Iba yon,” sabi ni Edmark at lumingon kay Marie. “Diba, Maring? Ibang video yon?”
“O-oo,” sabi ni Marie at hinawakan ang kamay ni Claribelle. “Basta huwag mong alalahanin ang project natin. Pasado naman tayo don.”
“Panood ng video natin,” sabi ni Claribelle at inilahad ang kanang kamay.
“Mamaya na lang,” sabi ni Edmark at isinilid ang laptop sa bag nito. “Mag-i-start na kasi ang klase natin. Pumasok na tayo.”
“Oo nga. Mamaya na lang,” sabi rin ni Marie. “Tara na.”
Ikinuyom ni Claribelle ang kamay dahil hindi niya gusto ang pagtatago ng mga ito sa kanya ng totoo. At hindi siya papayag na magmukhang tanga sa pagkakataong iyon.
“Ginawa na akong mukhang tanga ni Reymart, pati ba naman kayo, ganoon din ang gagawin sa akin? Ganyan ba talaga ang mga taong nagmamahal sakin? Ginagago na lang ako.”
“Ano bang pinagsasabi mo, Claribelle?” tanong ni Marie.
“Alam mo kung anong sinasabi ko. Alam ko na yong video ko ang in-upload niyo para sa project natin at may sixty thousand views na,” panggagalaiti niya at sinapo ang noo. “Wala akong kamalay-malay na in-upload niyo ang video ko habang alam ninyong nasasaktan ako at parang tuwang-tuwa pa kayo? Paano niyo nagawa sa akin to?”
Pinagdikit ni Marie ang mga kamay. “Pasensiya ka na, Marie. May sakit ka kasi noon at ——–”
“At ang sabi niyo sa akin, kayo ang bahala sa project natin. Nang sabihin ninyong kayo ang bahala, akala ko magre-reshoot kayo. Nandiyan naman ang recipe. Babasahin na lang ninyo,” sabi niyang magkasalubong ang mga kilay. “Tapos, video ko pa rin pala ang gagamitin niyo.”
“Sinubukan naman naming gumawa ng sarili naming video kaso hindi naman kami ganoon kaganda sa camera ๐Ÿ“ท at hindi naman kami ganoon kaganda sa camera at hindi naman kami kasing-pleasing ng personality mo,” paliwanag ni Edmark. “Wala na kaming oras. Kaya in-edit na lang namin yong video mo at iyon ang in-upload namin kaysa wala tayong project.”
“At hindi man lang ninyo ikinonsulta sa akin?” nanlaki ang mga matang tanong ni Claribelle.
“May sakit ka nga,” giit ni Edmark. “Baka Lalo ka lang magkasakit kapag nalaman mo ang plano namin.”
“Bakit? Hindi ba ako lalong magkakasakit ngayon? Pakiramdam ko, hindi lang si Reymart ang nambalewala sa akin kundi pati kayo. Kayo ang inaasahan ko na masasandalan ngayong bagsak na bagsak ako. Akala ko kayo ang mapagkakatiwalaan ko pero hindi pala.”
“Wala na kaming choice. Desperado na kami. Kung hindi namin ia-upload ang video mo, pare-parehong mababa ang grades natin. Scholar si Marie. Di pwedeng bumaba ang grade niya. Ako rin……. Ito na lang ang natitira sa akin kaya hindi pa ako tuluyang itinatakwil ni Papa. Kapag pumalpak ang grades ko, bahala na ako sa sarili ko. Hindi na nila ako pag-aaralin. Isang mali lang sira na ang lahat sa akin,” emosyonal na sabi ni Edmark. “At inaasahan kong maiintindihan mo yon.”
“Claribelle, hindi naman kami ganoon kasama na parang sinaksak ka namin sa likod. Kapakanan mo rin naman ang iniisip namin,” katwiran ni Marie na makikita ang sakit sa mukha sa akusasyon niya. “Scholar ka rin gaya ko. Running for cum laude ka pa. Kapag bumaba ang grade mo, paano ka na? Alam mo naman na hindi ganoon kataas ang views natin. Di naman kasi pang-entertainment ang theme natin kagaya nina Jessa na pulos pa-cute at sexy ang mga babae kaya pinapansin sila.”
Umaliwalas ang mukha ni Edmark. “Pero ngayon, naungusan na natin ang thirty thousand views nina Jessa. Viral na ang video mo. Madami pang magagandang comment. May umo-order pa nga ng pastillas. Pati ang ibang videos natin, pinapanood na rin ng mga kaklase natin.”
“Madali lang sa inyo na sabihin iyan dahil hindi naman buhay ninyo ang pinagpipiyestahan. Kung pagtinginan ako ng mga tao, parang specimen sa microscope. Pinag-uusapan na pala nila ang buhay ko. Masaya ba kayong pinagpipiyestahan ng mga tao ang buhay ko?” tanong niya sa dalawang kaibigan.
“At anong gusto mong gawin natin ngayon? Gusto mo bang i-delete na lang natin ang video sa YouTube kahit mas malaki ang mawawala sa tin?” tanong ni Edmark. “Sige. Ikaw na ang makipag-usap sa professor natin na ayaw mo ng mataas na grade kaya aalisin natin ang video. Excited pa mandin siya dahil nagiging viral na hindi lang sa buong school kundi sa iba pa. In-encourage pa niya tayo na ituloy ang concept natin sa “Cooking with Love”. Napapansin na tayo. Ngayon pa ba magbabago ang isip mo? Diba gusto naman nating sumikat?”
“Not at the expense of my pain and personal life.” Nanggigil na sa inis si Claribelle dahil umabot na sila sa ganoon. “Pwede naman tayong sumikat sa ibang paraan. Yong mas makikita ang talento natin, diba? At iyon naman ang point ng “Cooking with Love”. Hindi kailangang ganito. Guys, we can do better than this. Marie, please. Gusto kong magluksa ng tahimik. Babae ka rin. Sana, maintindihan mo ako.”
Sinapo ni Edmark ang dibdib. “At anong tingin mo sa akin, friend? Hindi ba ako girl? I am offended.”
Mariing nagdikit ang mga labi ni Marie. At nang mag-angat ng tingin ay palaban na. “Kung kaya mong sirain ang lahat ng pinaghirapan natin, gawin mo. Ikaw ang bahala. Kung magagawa mong isakripisyo ang mga pinaghirapan natin para sa pride mo, ikaw ang bahala. Sayang. Chance mo na sanang ipakita kay Reymart kung anong ginawa niya sa iyo para matauhan naman siya sa pambabalewala sayo. Pumasok na tayo sa klase. Ayokong bumagsak pati sa ibang project,” taas-noong sabi ni Marie at naglakad na palayo.


4 Comments

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.