By Twin_Luna
*Ting!*
Agad akong napatingin sa entrance ng shop nang tumunog ang chime hudyat na may bago kaming panauhin o kaya’y customer. At dahil busy ang assistant ko at ilang crew namin, I decided myself to be the one must entertain the customer para hindi kaagad ito mainip. Kaya sandali ko ring iniwan ang paghihilera ng mga pasó at agad na pinuntahan ang panauhin para ito’y asikasuhin. Pero sandali akong natigilan nang tila pamilyar sa akin ang pustora nito. Do I met her before?
“H-hello po, good morning ma’am! How can I help you? Are you looking for some flowers ma’am? Anything you want for your loved ones and any occasions are available here. Just name it, and I’ll give you want you need.”
Magiliw na wika ko at sana hindi sya magfreak out dahil sa tuloy tuloy kong pagsasalita.
“Oh, h-hello hija. How are you?”
Tila gulat pang nasabi nito nang humarap sa akin habang nakahawak sa kanyang dibdib. Bakit kaya?
“A-ah eh, okay na okay pa po sa alright! Hihih.. k-kayo po? Ahm, ano nga po palang maipaglilingkod ko sa inyo? Naghahanap po ba kayo ng magandang klase ng flowers? Tamang-tama po dahil kakarating lang po ng bagong orders namin. At marami po kayong mapagpipilian at tinitiyak ko rin pong sulit ang pagpunta ninyo.”
Saad ko pa at alanganin ding ngumiti rito.
“Oh r-really?! S-sure hija, pwede mo bang ipakita sa akin?”
Tila nagliwanag naman ang mukha nito kaya walang pagaatubiling iginiya ko siya sa kinaroroonan ng mga bulaklak na kakadeliver lamang sa shop kaninang madaling araw.
(Fast forward…)
“You know ma’am if you choose this kind of arrangement and you buy 3 package, you will have a big discount ma’am! Kaya sana po magustuhan ninyo.”
Masayang sabi ko pa.
“Oh my.. is that so? Pero hindi naman kaya kayo malugi niyan? And don’t worry hija, dahil papakyawin ko na ang mga ito kahit wala ng discount.”
At agad naman nagliwanag at nagningning ang mga mata ko dahil sa sinabi nito.
“R-really Tita?! I-i mean, ma’am, heheh..”
Nahihiyang pagtatama ko pa. Echos ka talaga Maya feeling close ka talaga kahit kailan. Bakit ba? Besides I think she’s still young bcoz of her looks and outfits. So, mas hindi ko carry ang tawagin syang Madame. *Pout* *Shrug*
*Chuckled*
“Why not, hija. Mas mainam ngang Tita na lang ang itawag mo sa akin. So, kukunin ko na ito hija at ipapadeliver ko na lamang yung iba sa bahay at kailangan ko pa kasing dumaan ng hospital eh.”
“Ho?! Ah eh bakit po kayo dadaan ng hospital T-tita? May sakit po ba kayo at kailangang magpakunsulta?”
Kunwa’y gulat ko pang saad.
“N-naku, wala naman hija. M-may dadalawin lang ako roon at para narin ito sa kanya ang isang basket na oorderin ko.” anya pa. Kaya nakahinga naman ako ng maluwag. Pero bakit nga ba ako biglang kinabahan nang malamang pupunta sya ng hospital? Hmm…
“Ahm g-ganun po ba. Heheh, I-ingat na lang po kayo. At regards na lang po sa kung sino man ang dadalawin ninyo—”
Wala sa loob na natampal ko ang aking bibig. What am I talking about? Kala mo naman kakilala nya ‘yong tao eh at may paregards regards pang nalalaman. Urgh!
“D-don’t worry hija, I’ll tell him. At sana nga tuluyan na syang magising. (Kung alam mo lang din sana hija.. alam kong matutuwa sya kapag nalaman niya. *sighed*)”
“Huh, a-ang alin ho?”
Naguguluhang saad ko dahil halos pabulong na lamang ang huli nitong sinabi. At imbes na ulitin nito ay nginitian lamang ako nito pero sa hindi mawari mababakas ang lungkot sa maganda nitong mukha. Dahil mababanaag mo sa mga mata nito ang tila hindi mapapantayang kalungkutan at nadaramang sakit kahit sabihin pang nakangiti ito. May problema kaya sya? Marahil may kinalaman ang taong dadalawin nito sa hospital.
“M-may problema po ba?”
“W-wala iyon hija. H’wag mo na lamang intindihin ang sinabi ko. S-salamat rin sa iyo sa lahat, (Dahil nagawa mong makayanan ang lahat at naging matatag ka.)”
“Nagpapasalamat po kayo para saan? Sa flowers po ba? Eh di ba po babayaran niyo naman yun?”
Kunwa’y inosente ko pang wika pero pareho rin kami nitong natawa.
*Chuckled*
“Sobrang kwela mo talaga hija. At natutuwa ako sa ganyan mong attitude. Na para bang wala kang iniisip at iniintindi na kahit anong problema,” aniya pa. Hmp, kala nyo lang po yun.
“Heheh, g-ganito lang ho talaga ako, kaysa palagi mong intindihin ang isang problema, why not to clear and relax your mind for the meantime? Hindi naman na po mawawala ang problema eh. Saka lahat naman tayo meron nun. At nasa atin nalang po talaga yun kung paano natin ihahandle ang isang problem.”
Pagkikibit balikat ko pa.
“I like your thought of wisdom hija. Well, you’re right about that kaya nga heto’t lalo lamang akong nagkakawrinkles dahil sa pag-iisip ng mga problema. Don’t worry hija I’ll do that.”
Masayang wika nya pa at nagagalak naman ako dahil doon. Dahil hindi ko inisip na makakatulong rito ang mga sinabi ko.
“That’s good po para stay fresh and beauty parin po tayo kahit maraming problema! *Flipped hair*”
At muli nagkatawanan kami nito. I don’t know why, pero talagang magaan ang loob ko sa kanya.
Meanwhile…
At the parking lot…
[ JEMERSON’S POV ]
*Bzzzt, bzzzt..*
“Kuya, can you fetch me at the airport right now?”
Sabi mula sa kabilang linya. Kaya kunot noo akong muling napatingin sa screen ng cellphone ko. (It’s my sister, what is she talking about?)
“Why? Oh wait— don’t tell me you’re really here in the Philippines right now?”
Namamanghang sambit ko pa.
“What do you think, big bro?”
Aniya pa at kung narito lamang ito, sa malamang umiikot na naman ang mga mata nito paitaas dahil sa tono ng pananalita nito.
*Chuckled*
“Okay, okay. I get it! And I’m coming right away. Just wait for me there, I’m on my way now.”
Nasabi ko na lang at akmang aalisin ko na sa aking tainga ang cellphone nang marinig ko itong muling magsalita na mukhang excited na excited pa.
“I can’t wait to meet my inaanak and her Mom, Kuya! After you fetch me, we’re going to see them! *Chuckled*”
Masayang pahayag pa nito.
“Oh really? What about them— I mean, you have a friends here? How come, you’re living there for how much long—”
“Kuya! Porque hindi ako umuuwi dyan, hindi na ako magkakaroon ng friend from there? Duh! And besides, she’s a long lost childhood friend of my husband.”
Pagkompirma pa nito.
“R-really? Hindi ka naman ba nagselos dahil babae pala ang kababata ng husband mo? Are they that close?”
Tudyo ko pa sa younger sister ko habang may naglalarong ngiti sa aking mga labi.
“Psh! Sunduin mo na nga lang ako, kuya. And to answer your question, definitely not! They’re like a siblings kaya. And Aya’s like a sister to me. Actually Ate nga ang tawag ko dun eh.” aniya pa.
“Hmm.. talaga ba? So, her name’s Aya.”
Tumatango-tangong pagsang-ayon ko pa.
“Is she a— if you want to know if she’s single kuya, will yes! But she’s not yet available, so back off! Dahil ayaw ko nang mabroken hearted ulit ang kaibigan ko noh. And besides, she’s a single mom now. I don’t think na pumapatol ka sa ganun, and I know you. You’re kinda playboy so it’s a NO—”
“Hey wait! Good boy na kaya ‘tong big bro mo. And I didn’t say that I’m interested to your so called friend. So, you don’t have to worry—”
“Talaga lang kuya ha? If I know.. jrdgjyrwf”
“Huh, what did you say?”
Kunot noong tanong ko nang hindi ko na maintindihan ang huli nitong sinasabi.
“I said, let’s see.. if you meet her let’s find out, baka magbago ang isip mo big bro. *Chuckled*”
Tila nang-aasar pang sabi nito na...

ikinailing ko na lamang.
“Well, let’s see…”
Nasabi ko na lamang saka ko pinatay ang tawag.
Pero nang malamang single Mom ang kaibigang tinutukoy nito.. there’s only one person pop up on my mind.
(The mother of Shianna…)
“Yana.. hmm, oh wait—don’t tell me..”
No, it can’t be her! (She said it’s Aya not Yana or Mayana.) Muli ko na lamang naipilig ang aking ulo at nagsimula nang muling paandarin ang aking sasakyan. Dahil tiyak ko nag-aalburuto na ang kapatid kong yun.
(Fast forward…)
At the airport (departure area)..
Kasalukuyan ko ngayong hinahanap ang kapatid ko dito sa lounging area ng departure dahil doon ko raw sya kailangang sunduin. Nakakatamad raw kasing maghintay sa labas kahit may waiting shed naman.
At habang nagpapalinga at sinusuyod ang gusali, hindi maiwasang pagtinginan ako ng mga girls. Mapa-teenagers man o may asawa, ay hindi maiwasang sundan ako ng tanaw habang naglalakad. But I didn’t bother to look back. Besides, I’m still a cold type of a person towards other people. So, I just walked casually while wearing my sun glasses and signature looked. *Smirked*
“Oh my ampogi..”
“Is he a celebrity?”
“Kyahh.. hotness over load mga besh!”
“Oppa, look at here..”
“Hmp! Ang snab naman nito— oy marinig ka nga..”
“h-he’s so mysterious..”
“Ma-stalk nga mamaya sa fb— shunga, sa tangin mo makikita mo? Bakit close kayo, alam mo yung name?”
“Hindi pero malay mo, sikat pala sya— tangek, kung celebrity sya hindi mo yan makikita sa fb noh..”
“Edi sa twitter or instagram.”
“Ah basta, halika lapitan na lang natin.. *chuckled*”
“Paautograph tayo kaagad.. *chuckling*”
“oh wait, we take some pictures too. *Giggled*”
And that’s the last gossip conversation I heard while I still keep walking with my hands in my pocket. And before that happens.. agad na akong nagmadali sa paglalakad na animoy hinahabol ni kamatayan at walang lingon-likod. (But just kidding!)
“Aw, sayang hindi na natin naabutan..”
“Ikaw kasi ang bagal mo eh,”
At pareho pang napapadyak ang magkaibigan dahil sa panghihinayang na makilala sya o malaman man lang ang pangalan nya. At napailing na lamang ako dahil doon. Narinig ko pa kasi ang mga reklamo nila. Tss! Do I really looked like a celebrity? Hmm…
At habang hinahanap si Alleyah, my younger sister, nakarinig ako nang tila may tumatawag sa akin.
“Kuya, over here!”
Kumakaway pang untag ng hindi ko halos nakikilalang kapatid na kasalukuyan pang nakahawak sa isang baggage stroller. At dahil sa paglilimayon ng aking isipan, kaya hindi ko kaagad ito napansin.
“A-alleyah?”
Halos hindi pa makapaniwalang sambit ko sa pangalan nito. Agad ko ring tinanggal ang suot kong sun glasses at isinabit iyon sa suot kong T-shirt, saka ito nilapitan.
“Surprise!”
At halos mamilog ang aking mga mata dahil sa gulat nang mapansin ko’t masilayan ang malaking umbok sa tiyan nito. Dahil ang pagkakaalam namin hindi pa ito nagdadalang-tao dahil nga pagkatapos nitong magpakasal sa States pagkagraduate nya ng college ay nagsimula narin itong magtrabaho. At sa pagkakaalam ko pa parehong busy ang newlywed couple nitong mga nakaraang taon dahil sa pinaplano nilang pagpapatayo ng kanilang dream house here in Philippines. Subalit mukhang may iba pa pala silang pinagkakabusyhan. Kitam naunahan pa ako ni bunso, gumawa na kaagad sila ng kanilang magiging junior. Psh.
“Woah, h-how come? Why didn’t you tell us from the start? At kailan pa?”
Sunod-sunod na pag-uusisa ko pa. And actually Alleyah and her boyfriend was a secret marriage couple, and about her being pregnant, she also keep it as a secret from us. *Iling, iling..*
“Well..”
Pagkikibit balikat pa nito at kaagad ring inabrisyete ang isang kamay sa braso ko, habang kinuha ko naman ang maleta nito para ako na ang magdala. Himalang maliit lang at kaunti ang dinala nitong gamit, at marahil hindi rin ito magtatagal sa pag-stay rito or maybe bcoz she’s pregnant. Dahil ang mga tulad nila ay bawal talagang magbuhat o magdala ng mabibigat. *Shrugged*
“I think, Mom and Dad really gonna surprise for it. And you must ready now if they’ve found out.”
Pananakot ko pa rito na ikinasimangot nya lang. Pareho din kasing nagalit ang parents namin nang malamang kasal na pala ito sa long time boyfriend nito nang hindi namin nalalaman. Dahil ni isa sa amin ay walang nakakaalam at hindi nya man lang naisipang bigyan ng invitation. At ang paliwanag pa nito, pagiipunan pa raw nila ang pagpapakasal sa simbahan at doon lamang kami makakadalong buong pamilya. Tss! What a selfish brat? But we still loved her, kaya hinayaan na lang namin ano man ang magiging desisyon nito.
“I know that you will take good care of your younger sister. So, sasamahan mo akong mageexplain sa kanila ni Mom. Besides, having a grandchild will be their happiness. Kaya alam kong hindi rin nila ako matitiis.”
Panatag pang pahayag nito.
“*Sigh* that’s the problem. Palagi mo nalang ipinababahala sa akin ang lahat, malusutan lang ang naging kasalanan mo sa kanila.”
Naiiling na saad ko pa.
“*frowned* Am I that bad, kuya? And wow, may accent ka talaga kapag nagtatagalog and kinda slang pa. Samantalanang ako itong galing sa ibang bansa eh. Mas matatas pa, *Pout*”
Natawa na lamang ako sa inasta nito kaya wala sa loob na ginulo ko ang buhok nito na usually kong ginagawa kapag nagkakasama kami nito.
“Hey, my hair! Tsk, hindi na ako bata kuya, kaya hindi mo na pwedeng gawin yan. Look, sooner you’ll become a Tito na.”
Asar na sabi pa nito. But I just grinned at her while still keep walking habang hila-hila ang maleta nito.
“Yeah, yeah.” nasabi ko nalang.
“You know what, kuya? You might need to find a partner now. Tingnan mo, naunahan pa tuloy kita. Baka naman tumandang binata ka na nyan ha? OMO, Sayang ang lahi natin ano! I mean, genes mo lang pala, *grinned*” abat— nang-asar pa.
“Tss! I’m just 32, so I’m still young. Besides, I still didn’t find the right one. Kaya hindi mo dapat problemahin pa iyon, bcoz I also didn’t bother.” paliwanag ko pa.
“Hmp! Sabi mo eh. Pero para sa’kin gurang ka na noh, mweheheh..”
At kung hindi ito babae’t buntis, baka nabatukan ko narin ito dahil sa sinabi nya. Kaya sinamaan ko na lamang ito ng tingin at nagpatuloy na lamang kami sa paglabas. At agad din akong nagmadali nang makasalubong pa namin ang mga magkakabarkadang pinagbubulungan at pinag-uusapan ang kagwapuhan ko kani-kanina lamang. Ugh!
“Ohmy, siya iyon diba?”
“Kyahh..! Ang hwapo naman. *Lip bite*”
“Papabols!”
“Pero teka— hala, taken na yata.. look, may kasama syang girl and Omg, preggy pa besh! *Shock*”
“But infairness, ang beauty rin nung gurl noh..”
“Ehhh… Perfect match sila, wala tayong panlaban besh,”
“Sinabi mo pa,”
At parang gusto ko na lamang mapamura dahil sa mga narinig ko. Kaya nakahinga lamang ako ng maluwag nang tuluyan na kaming makalabas ng gusali at makarating ng parking space. Doon lamang din ako huminto. Nang balingan ko ang kasama ko, halos manlaki ang mga mata ko nang malamang hindi pala ito halos nakasunod sa akin. Tinanggal din kasi nito kanina ang pagkakakapit ng mga kamay nya sa braso ko.
“Wahhh..! I hate you na talaga, kuya! Ba’t mo’ko iniwan? *Pout*”
Pageemote pa nito habang hindi na maipinta ang mukha. Pfft.
“Alam mong buntis ang kasama mo eh, malamang hindi ko kayang maglakad ng mabilis!”
Pinaghahampas pa nito ang braso ko nang makalapit sa akin.
“Hey, stop it. Pfft—look, I’m sorry. I didn’t know, talagang nabwisit lang ako.”
Nasabi ko na lang pero parang gusto ko talagang matawa rito. Hindi kasi talaga maipinta ang mukha nito habang nakahawak pa sa kanyang maumbok na tiyan. And I think, more on 5 months old na ang ipinagbubuntis nito. Mabuti pinayagan itong bumiyahe nang mag-isa ng asawa nito.. but being a stubborn brat, wala na talagang imposible rito.
End of Chapter 5 (Part 1)…