Hinayaan ko nalang abalahin ang sarili kong panuorin ang dinadaanan namin. Ang lupa ay natatakpan ng berde dahil sa malawak na taniman ng mga palay, sumusunod ang katawan nila sa ihip ng hangin.
Kumaliwa ng daan si Travis, mahaba at sementadong daan muli ngunit mukhang pribado itong kasalukuyan tinatahak namin. Sa magkabilang gilid nito ay walang katapusan mga matayog na puno ng niyog. Ilang sandali pa ay hindi na patag ang dinadaanan namin kundi paitaas na iyon.
I took a second look at the hill, hindi ko ito napansin kanina dahil natatakpan ng mga puno. But right now with full of view at the hillside, there’s a spanish style home.
“Ano ang ginagawa natin dito? Are we trespassing?” tanong ko nang may nakita akong tabla na nakapako sa katawan ng puno at may nakasulat doon na ‘private property’ sa bungad.
Baka hindi niya nakita?
Alam kong parte pa rin ito ng Santa Alicia. Pagpasok palang namin sa lupang ito, hindi na nawala sa paningin ko ang mga puno ng prutas. Iba’t-ibang variety ng prutas. And some of them weren’t familiar to me. Hindi kaya hacienda itong pinasukan namin?
Kung tutuusin wala kaming ganito kalawak na lupain. Yes, we have businesses, at nagkaroon iyon ng sangay sa iba’t ibang lugar. But a land like this, wala kaming pagmamay-aring ganito.
“You’ll see. Sigurado magugustuhan mo dito.” His lips twitched.
Nanlaki ang mata kong sumulyap sa kanya. Tila may nahulog na niyog at tumama iyon sa ulo ko kasama ang pagkatanto.
“You own this whole land? You kidding me!”
Humalakhak siya sa reaksyon ko. Napako ang tingin ko sa kanya kahit huminto na ang sasakyan. Tinanggal niya ang kanyang seatbelt, sinunod niya ang akin. Malalim niya akong tinitigan habang nasa sandalan ng kinauupuan ko ang kanan niyang braso.
“I inherited this whole land from my mother.”
“Why I didn’t know about this? You didn’t tell me,” maanghang na tanong ko. I looked around. Namamangha pa rin talaga ako.
“I’m telling you now,” punto niya.
“Palagi kayo dito?” Ibinalik ko muli sa kanya ang tingin ko, only to find out that she was deeply staring at my lips.
“Just in weekends. Lola wants to stay here but Mama didn’t allowed. Mag-isa lang kasi siya dito.” sabi niyang hindi pa rin tinatanggal ang tingin sa labi ko.
“Bakit? Wala ba kayong tauhan na makakasama ni Lola Tinay dito?” wala na ata akong ibang masabi kundi puro mga tanong.
Umangat ang tingin niya sa akin, at bahagyang tumagilid ito. Amusement flickered on his face. “We have, baby. Pero hindi sila nag-i-stay dito. Darating sila ng umaga at uuwi din ng hapon sa pamilya nila.”
“Balak sana kitang isama dito noon but we’re both busy in school stuff. At nagbalak na naman ako noong nagtra-trabaho ako sa’yo, kahit wala na tayo, gusto pa rin kitang dalhin dito.”
Lumipat muli ang tingin niya sa labi ko, at doon na kumawala ang kanina ko pa pinipigilang tawa. “You want to kiss me, don’t you?”
His tongue playfully slide to his lower lip. “I’m really glad you noticed that,”
Hahalikan niya na sana ako nang may kumatok sa bintana, sa banda ko. Mabuti na lang tinted ang bintana. Pilya ko siyang nginisihan. Marahas naman siyang bumulong ng mura.
“Candace!” Sigaw ni Keith sa labas habang patuloy pa rin ito sa pagkatok.
Hindi ko muna siya pinansin.
Mabilis kong hinila ang batok ni Travis, at inatake ko ang labi niya.
It was a quick light kissed but it made my heart’s somersaulted inside my chest.
“Fuck,” Mura niya when I ended the kissed.
Binuksan ko ang pinto, at alistong lumabas.
What a nice moved you did there, Candace. Gusto kong palakpakan ang sarili ko dahil mahusay akong umarteng parang walang nangyari sa harap ni Keith kahit pa nanlalambot pa rin ang tuhod ko.
“Sabi ko na nga eh,” Si Keith sabay yakap sa akin. “You’ll end up with each other.” nakangiting aniya.
“Ayaw na akong pakawalan ng Kuya mo eh.” nakangising sabi ko na ikinatawa niya.
“Candace, apo,” Si Lola Tinay, nakangiti ito habang palapit sa’min.
Sinalubong ko siya ng mahigpit na yakap. Hinalikan ko siya sa pisngi. “Hi, Lola. I miss you.”
“Miss na din kita. Matagal ka ng ‘di dumadalaw sa bahay.”
“Ahm. Busy po eh.”
“O, siya, halika na kayo sa loob. Nagluto ako ng paborito mo.” Nakangiting saad niya.
“Marami na naman akong kakainin, Lola.”
“Aba, dapat lang. Tignan mo ikaw, pumayat ka na.” Umiiling sabi pa niya.
“Ihahanda ko na, Lola.” ani Keith at naunang pumasok.
Nilingon ko saglit si Travis. Nakatanaw siya sa akin habang nakasandal sa kotse at naka-krus ang mga braso sa dibdib. Bahagyang tinagilid ang ulo at kinindatan ako.
I smiled. Gwapo talaga!
Umikot ang tingin ko sa paligid at huminto iyon sa malaking bahay. I think it was built noong dalaga pa si Ma’am Elyneia but it was well maintained. Maraming uri ng bulaklak ang nakatanim sa paligid. Namumulaklak ito sa ganda.
Pakiwari ko’y dinaya ako ng labas nito. Kung gaano katanda ang labas ng bahay ay moderno naman ang nasa loob nito. Their house were filled with rare antiques, and it definitely cost an arm and a leg. I even saw an old painting of a couple in their mid-thirties, at hindi mahirap hulaan kung sino ang isa doon. It was Lola Tinay. I guess, the other one is her husband. Ang palagi niyang kini-kwento sa akin. Si Lolo Eliseo.
The floor was made of cream granite. Ang tila pamaypay na hagdan ay kumikinang dahil sa araw-araw atang pinupunasan. Dumiretso kami sa kusina habang patuloy pa rin si Lola Tinay sa pagkwe-kwento. Gaya ng dati, nasa likod namin si Travis, at pinabayaang nag-uusap kami ng Lola niya.
“Gusto mo ‘to?” Travis asked me while his forefinger pointed at the grilled fish.
Tumaas ang kilay ko sa kanya. Seriously, kanina niya pa nilalagyan ng ulam ang plato ko. Pinipigilan ko siya pero sige pa rin siya sa pagkuha at idagdag sa pinggan ko.
“My plate was already full, Trav.” I whispered.
Bahagya niyang tinagilid ang ulo para matitigan ako. Pilyong bumaba ang tingin niya sa dibdib ko, at marahang gumalaw ang sulok ng labi niya.
“No, you’re not,” he whispered back.
Uminit ata ang buong mukha ko. I know we are talking about my food here, pero hindi mapigilan ng isip kong mag-isip ng ibang kahulugan no’n gayo’y sa dibdib ko siya nakatingin. I’m not that slow when it comes to that matter. O baka ako lang itong nahahaluan ng berdeng pag-iisip?
Oh, God. Si Travis ang may kasalanan nito!
Inirapan ko siya. “Tumingin ka sa plato ko. Huwag diyan.”
He chuckled. “Why, what’s on your mind?I’m just feeding my baby,”
“Hmm. Your breast is fine though.” he softly whispered, again.
Siniko ko nga bago pa kami mahalata nila Lola Tinay na naglalandian dito sa hapag. Nang-iwan muna siya ng pilyong kindat sa akin bago siya tumahimik.
Ang landi talaga!
Pagkatapos namin kumain, hinila ako ni Keith sa balcony.
Inilapit niya ang mukha sa tainga ko at bumulong. “Sino ang nag-proposed?” tunog pang-aasar niya.
Nang makuha ko ang ibig niyang sabihin, “Sira! Of course him.”
“Hindi mo ako masisisi. Ikaw ang nanligaw sa kanya. Kaya kako baka ikaw din ang nag-proposed.” she laughed.
“Gaga. Ako na nga ang nanligaw, dapat siya naman sa proposal.” We both laughed because of what I’ve said.
Nasa...

kalagitnaan kami ng pagkukwento when an strong arms suddenly wrapped around my waist, pulled me against his chest, and started to smell my hair.
I saw how Keith rolled her eyes at her brother behind me. Maya’t-maya may pilyang ngisi sa labi nito.
“You are sickly in love, Kuya.” ani Keith.
“Am I too obvious?” natatawang sabi ni Travis.
“I can see it on your naked eyes. Kahit pa no’ng kumakain tayo kanina. Akala niyo ha, may bulungan pa kayong nalalaman. Halata kaya kayo. Kulang na lang lamunin mo si Cand sa titig mo.” nakangiwi na ngayon si Keith.
Travis’ chuckled. Hindi na muli tinugunan ang kapatid.
“Inggit ka lang,” I mouthed to Keith.
Lumaki ang mata niya sa sinabi ko. “Of course not! Hmmp, diyan na nga kayo.” At umalis na nga siya ng tuluyan.
Mabilis naman nakuha ni Travis ang atensyon ko. Hinalikan niya ako sa batok.
“Do you like here?” He put his chin on my shoulder. Ramdam ko ang mabibigat niyang paghinga.
Humarap ako sa kanya. Yumapos ang braso ko sa kanyang leeg. I pulled him closer, enough to touch our nose.
“I don’t like it-” mahinang sabi ko ngunit napatigil ako nang ginawaran niya ng isang patak ng halik ang labi ko.
“Kung ganoon, gagawin ko ang lahat para magustuhan mo dito.”
Hinalikan niya muli ako. Mabagal sa una, hanggang sa naging mapanukso ang paraan niyang humalik. Mapaghanap ang labi niyang dumaan sa leeg ko. I moaned when he lick my jawline.
Hinanap niya ulit ang labi ko. Then, he inserted his tongue inside. Ginaya ko ang bawat galaw ng labi at dila niya. Nagbibigay iyon ng kakaibang kiliti sa buong katawan ko.
“T-travis,” sambit ko nang pakawalan niya ang labi ko. I must stop him before someone can see us. Nasa open space pa naman kami.
Tumingin ako sa kanya habang naghahabol ng hininga. “I-i don’t like it here, Travis…. I love it. This place is so beautiful. I love to watch the sun set behind in this hill… with you.”
He placed his forehead on mine. “Malayo ito sa nakasanayan mo… at ito lang ang maipagmalaki kong akin. Do you want me still?”
“I love you, Travis. Sasama ako sa’yo kahit saan mo ako dadalhin. Kung nasaan ka, aasahan mong nandoon din ako. Kaya kung may balak kang mambabae, mag-isip-isip ka ng ‘wag ituloy.” pabirong saad ko sa huli.
“You know I can’t do that. The hardest part is leaving you.”
“My mother was the reason why you didn’t even go after me, di ba? Hinintay kita noon,”
Hindi naman mahirap hulaan kung bakit ganoon nga ang nangyari noon. Mas lalo dahil pakana ng Mama ko ang may kagagawan ng lahat.
“I understand her, Candace. Bata ka pa noon at nag-aaral pa. So, I truly understand your mother kahit masakit din sa aking sabihin niyang layuan kita.”
“What did she tell you? Sinabi ba niyang layuan mo uli ako?” magkasunod kong tanong nang maalalang nakita ko siyang pinuntahan niya ang sasakyan namin, kung saan nandoon pa si Mama na naghihintay kila Papa at Kuya Dartian.
“I love you so much, hindi ako pumayag sa gusto niya… I asked her for your hands instead. She’s still your mother… your family.”
“Thank you, Trav.”
“I should be the one to say that. Thank you for accepting me… for who I am… for what I have. Thank you for loving me, Candace.”
Malamlam na ang liwanag sa buong paligid. Iuwi na sana ako ni Travis nang pigilan kami ni Lola Tinay.
“Dito na kayo mananghalian. Nagluto ako ng sinigang na baboy. Tikman niyo muna bago kayo aalis. O mas maganda kung dito ka na matulog, Candace… sa kwarto ni Keith.”
Magalang kong tinanggihan ang huling alok niya. Kanina kasi nagpadala ako ng mensahe kay Mama na gusto ko siyang makausap. She didn’t reply. Subalit alam kong maghihintay iyon sa akin.
Gabi na no’ng hinatid ako ni Travis. Nagpaalam na din ako kay Keith at Lola Tinay.
Nasa gitna kami ng tahimik na daan nung ihinto niya ang sasakyan. “Bakit ka tumigil?” I asked him.
But he didn’t say a word. Instead, he undo my seatbelt next to his. Then, he opened his door to his side. Hindi ko na siya hinintay pang pagbuksan ako ng pintuan. Mabilis kong binuksan ang pintuan sa tabi ko.
“Travis,” I called him.
I saw his silhoutte through the moonlight in the middle of the road. Nakatingala siya sa bilog na buwan. Doon na din napako ang paningin ko.
The moon was sorrounded by brightning stars. It’s always there full and bright, watching us with our light and day moments.
Before, I was looking at you alone. Now, I am looking at you with him, the one I’m telling you, Travis Regan Gellego. Ang niligawan ko noon pero pakipot niya akong tinatanggihan. But look at us now. Dalawa na kaming nakatingala sa iyo.
Ito ang hiling ko noon. Just me and him beneath the moon with our hearts truly inlove to each other.
Nginitian ko si Travis nang lingunin niya ako.
“It’s stunning.” ani ko sa buwan.
“Come here,” he mouthed. Lumapit ako. He immediately wrapped his arms around me.
“Yeah. Just like you,” he said huskily.
“What are we doing here?” mahinang sabi ko.
Sa tulong ng liwanag ng buwan, naaninag ko ang paligid. Puro puno ang nakikita ko sa gilid. I even heard the branches swaying through the breeze.
Humigpit ang yakap ko sa kanya. “Maraming multo dito.”
He chuckled at my remarked. “Let’s give them a show then.”
“Huh?” naguguluhan kong tanong.
Humiwalay siya sa akin. Ilang sandali ay nanlaki ang singkit kong mata na nakatingin sa kanya.
Oh my God! I covered my mouth with my two bare hands.
Beneath the moon, it was us while Travis kneeling infront of me. Nasa gitna namin ang singsing na hawak niyang nakalahad sa akin.
The ring defined sophistication, simplicity, and eternity.
“Will you marry me?” his gaze never leave mine. There’s a beautiful smile on his lips. He looked ruggedly handsome infront of me in his old blue jeans with a light coloured shirt and dark brown shoes.
Inalis ko ang kamay kong nakatakip sa aking bibig. Namamangha pa rin ako, “I thought I’m not wearing an engagement ring before our wedding,”
“Not now if you will accept my offer.” He said in a baritone voice.
“I already said yes, Travis, and I’m gonna say it again. Yes, Travis… yes!” naluluhang sagot ko. Sobrang lakas ng pintig ng puso ko.
He took my hand, at damang-dama kong dahan-dahan niyang ipinasok ang singsing sa daliri ko. Then, he kissed my ring finger, and uttered the three words beneath the moon.
“I love you too, Trav.”
Looking at him right now with a contenment, I just made the right path… the right choice in life. Chances in life is not bad to give it a try again. Suungin mo ito ng may kagustuhan ng puso at isip mo. Hindi iyong pilit dahil siguradong hindi mo makukuha ang kasiyahan hinahanap mo.
“Isusuko ko na sa’yo ang buong ako. You can handcuff it now, Candace. Own me like I marked you as mine a long time ago.”he said possessively, and like it was an everlasting love and vow.
-WAKAS-
May 2 bonus chapter pa po. POV ni Travis. Thank you! Hope you enjoy reading their story!