ADAM DAVID: I plan it very well, hindi ko alam kung paano at kung ano ang mga hakbang para palambutin ang pusong kasing tigas ng bato at kasing lamig ng yelo pero isusugal ko ang lahat na meron ako makalaya lang sa kulungang ito.
Kaya nga siguro niya ako tinawag na heron dahil ang heron ay isang klase ng ibon, malaya ngunit ngayon ay nakakulong. A heron is a white bird, it’s look like a dove but very way far from dove, they just have the same color but very different.
Paano ko ba mapapaibig si Adam ng hindi niya namamalayan? Paano ko ba siya mapapaikot sa maliit kong kamay gayong ang lamig pakikitungo niya. Minsan naman mabait siya sa akin, minsan sweet, minsan masasabi kong baka may feelings na siya sa akin pero minsan nafefeel ko din na hindi na talaga siya magbabago at wala ng pag-asang magbago siya.
“B-oss. I cooked something for you.” Unang hakbang para makuha ang puso ng halimaw, baka sakaling marealized niya na may halaga ako sa kanya.
“Done eating.” Nagbuntong hininga ako dahil sa naging sagot niya, busy’ng busy siya sa pagkalikot ng baril at ibat-ibang klase ng armas. Napalunok ako ng kinuha niya ang isang baril at sinubukan ito, hindi niya pinutok, kaso natatakot ako.
“O-kay.” Tiningnan niya ako na parang sinusuri.
“Gutom pala ako.” Buti na lang, sayang kasi ang niluto ko kung ako lang ang kakain, buti na lang at gutom siya kahit na sinabi niya sa akin na tapos na siyang kumain.
“Sege po, ipaghahanda kita.” Kukuha na sana ako ng plato ng hinila niya ako, bumaling ako sa kanya at nagtatanong gamit ang aking mata.
“B-oss.”
“Just Adam for my heron. Call me Adam.” Ibinaba niya ang hawak niyang baril at mas hinila pa ako palapit sa kanya.
“A-dam.”
“I am hungry, hungry to claim you. Dapat hindi adobo ang inihanda mo sa akin kundi sarili mo mismo.” Napatigal-gal ako at napaawang ang aking labi.
“K-akain muna ako.”
“I’ll wait to our room.” Mula ng may nangyari sa amin ay share na kami ng kwarto. Katawan lang talaga ang may pakinabang sa akin noh? Kaya niya ako hinayaan na mabuhay dahil sa magagamit pa niya ako. Taga-init sa malamig na gabi.
Masakit man ngunit kailangan kong tanggapin na binili niya ako para gawing parausan at itatapon kapag sawa na.
KUNOT na kunot ang aking noo, mula ng mamatay ang aking mga magulang ng dahil sa kalaban namin sa Mafia ay nakalimutan ko na kung ano nga ba ang pagmamahal, naging mas matigas ang aking puso at nababalutan ito ng yelo. Lima kaming magkakaibigan na nagmamay-ari ng under ground, hindi naman talaga sa amin iyon minana lang namin sa aming mga magulang.
David, Ford, Sokolov, Mondragon Mafia’s Underground Organization . My parents is the one who discovered the ‘La Luna’ and Ford’s parents is the one who thought to create an under ground, it’s cost too much time since they want it to hide the underground from the world. The underground is not an ordinary underground, all crimes are there.
Nagtulong-tulungan ang bawat pamilya para maitayo ang under ground, because of the money and such they success and now they passed it to us. Only us the owner know the way out, walang maakakalabas sa lugar na iyon kong walang permeso sa isa namin.
Mula ng mamatay ang aking magulang ay isa lang ang nasa isip ko, papatayin ko ang pumatay sa aking magulang, buhay ang kinuha nila kaya buhay din ang kapalit. Hindi ko na mabilang kung ilang tao ang aking pinatay, hindi ako naaawa kahit pa gaano ka inosente, ang lahat ng tao na haharang sa daan ko ay sasagaan ko matupad lang ang gusto ko. Ang lahat ay nakukuha ko sa paraang gusto ko.
Human trafficking and drugs ay isa sa mga negosyo ko, nagbibinta ng bata, dalaga para sa pera, sinisira ang buhay ng kabataan ng dahil sa druga. Yes! I do human trafficking but I never touch or use a women, kahit kailan ay hindi ako gumamit ng babae para paligayahin ang sarili.
Kaya hindi ko maintindahan ang aking sarili kung bakit pagdating sa dalaga ay nag-iinit agad ako, yung init na hatid niya ay gustong-gusto ko, init na ayaw ko ng mawala pa. I wont deny the fact that she have this alluring beauty, that can lure any guy and that’s include me. Her innocent face, her sweetest voice, alluring smile that captured my heart. Ilang beses na akong nakakita na hubad na babae,...

Ibat-ibang itsura pero sa kay Luna lang talaga ako natamaan.
I even remember the line I said to her just to prove that she’s just my toy, that I just brought her to satisfy me in bed even though all of it wasn’t true.
Luna..what did you do to me? Why I am acting like this? I should be heartless but my heart is starting to melt. Napangiti ako dahil kapag tuluyan akong nahulog sa kanya isa lang ang alam ko, gagawin ko ang lahat manatili lang siya sa tabi.
Even if it’s means forcing her to stay with me. My heron will forever caged in my arms. Once a Heartless Mafia boss fall in love they do everything to keep thier woman because we pledge that we only bow to the women who make our heart beats faster.
“Luna..Luna..Luna…” Napangiti na lang ako sa aking naisip.
PAGKATAPOS ng ginawa ko sa kusina ay umakyat na ako sa aming kwarto at nakita ko si Adam na hubad ang pang-itaas habang nakahiga sa kama na nagbabasa, ng makita niya ako ay agad niyang itinigil ang pagbabasa. Napalunok ako ng tinapik niya ang kama kaya lumapit ako sa kanya, hinawakan niya ako sa palapulsuhan ko at hinala ako dahilan upang bumagsak ako sa kandungan niya, napabuga ako ng hininga ng maramdaman ko ang kanyang kamay na nagsisimula na namang humahaplos habang hinahalikan ang aking leeg.
“I will forever caged you in my arms and never will I ever let you go. Luna, I decided to lock you in my life, once you find a way to escape I will hunt your sister and Lola. Kapag tinakasan mo ako, papatayin ko ang taong mahalaga sa iyo.” I cleanch my jaw and look at him angrily.
Paano niya nasabi na tatakasan ko siya? Alam ba niya ang plano ko? Madali lang ba akong basahin? At paano niya nalamang na may Lola at kapatid ako? Hindi na dapat ako nagtaka dahil sa pera at kapangyarihan niya ay madali lang sa kanya ang lahat. Kapag idadamay niya ang pamilya ko magkakamatayan kami.
“How dare you.” Mahinang bulong ko sa kanya at yumuko, hindi ko kayang pantayan ang kanyang mga titig, ang mukha niya ay napaka-inosente, kapag titigan mo siya ay para siyang anghel ngunit ang ugali niya ay mas masahol pa sa demonyo.
“Akala mo ba maloloko mo ako? Akala ko mo ba madadala mo ako sa kabaitan mo? Akala mo ba maaakit ako sa kagandahan mo? Akala mo ba kakagat ako sa mga pang-aakit mo?” Hinawakan niya ako sa mukha para ipantay ang aming paningin. Sinamaan ko siya ng tingin ngunit ngumiti lang siya ng mapang-asar.
“Hindi mo maloloko ang demonyong tulad ko Luna. Hindi mo po nga na pla-plano ang unang hakbang mo, alam ko na.” Aniya.
Anong ibig niyang sabihin? Alam ba niyang plano kong paibigin siya sa akin? Imposible! Ako lang ang tanging nakakaalam.
“Sa laro na sinimulan mo, sisiguraduhin kong ikaw ang matatalo.” Umiwas ako ng tingin at tumayo sa pag-upo. I calm myself and pretend like I know nothing.
“Hindi ko alam kung ano ang sinasabi mo.” Saad ko.
“Masarap maglaro ng apoy ngunit masakit ang mapaso. Kung ayaw mong mapaso tumigil ka sa paglalaro at baka sabayan pa kita sa paglalaro at tayong dalawa ang mapaso.” Napaawang ang aking bibig sa sinasabi niya, para siyang may gustong iparating na hindi ko makuha.
“Don’t worry dahil sa larong ginawa ko, hinding-hindi ako mapapaso.” He just shrugged and smiled develishly.
“I guess the game is on?” Aniya.
Sisiguraduhin kong ako ang mananalo at hindi siya.
(Hindi ko po sana bibigyan ng pov si Adam kasi hindi ako marunong, mahirap po kasi ngunit may nabasa ako sa comments na gusto niyang mabasa ang POV ni Adam para fair daw. Sa nagsabi ito na po. Sa bagong reader, may new reader ba ako dito? Salamat po sa pagbabasa at sa dati kong reader marami pong salamat sa support at sa paghihintay update.
This chapter is for all of you guys, specially to @Mirasol Reformina and @Mariam Ebora salamat po. Na miss ko kayo. Charrr.
We writer’s need cricitism but it doesn’t mean you will judge our work. May nabasa ako na may nag signing off na author because of the basher. Kung ayaw niyo sa kwento huwag niyong basahin, hindi yung nanlalait pa. Iba po ang cricitism sa panlalait. Nagsulat kami na walang binabastos na readers kaya po sana ay magbasa din kayo na walang binabastos na writer. Respeto lang po ang kailangan. Thanks.