The Broken Angel🌻
Ten:
“Anhia ko diri sa balay..kay gimingaw nako nimo gamay..ayaw na pagdugay-dugay… pagdali nag-anhi kay..ganahan kog kitang duha dinhi mopahuway..” I honestly love this visayan song entitled ‘Balay ni Mayang’ minsan ko lang itong narinig kaya hindi ako sigurado kung tama ba yung lyrics.
Kinagat ko ang aking labi para pigilan ang isang malaking ngiti na kumawala sa aking mapupulang labi, I whistle like I am very much happy of what happened today. Hindi ko alam na masaya palang mang-asar ng tao lalo na’t ang pikon ni Kuya.
Sa totoo lang hindi pa rin talaga ako makapaniwala na ang kuya na ituturing ko dapat na kapatid ay magiging asawa ko, nung una nagalit ako kasi masyado pa akong bata at hindi ko siya mahal, wala akong naramdaman sa kanya ngunit naisipan kong matutunan ko naman siyang mahalin, hindi siya mahirap mahalin. He never did hurt me like what my Tito did, he’s my hero and my one and only savior. He saved from the very beginning at every time, he always think about me and respect my decision.
Inaamin ko napakaseloso niya, ayaw niyang nakikita akong kausap ang mga lalaki, ni kahit sila Marco ay ayaw niya para sa akin, katulad na lang ngayon, napipikon agad siya dahil sa sinabi ko.
“Galit ka na kuya?” I smiled sweetly at him.
“Tss.” Sungit ni kuya, if you guys know, ayaw na ayaw niya ang tinatawag na kuya kaya mas lalo siyang naiinis.
“Bakit ka ba nagagalit? Talaga namang hindi kita nobyo.” Parang nasa mood akong mang-asar ngayon.
“Malamang! I ain’t your boyfriend coz I’m your husband.” Ang papel na kinaiinisan ko ay tinapon niya sa gilid at hinarap ako gamit ang kanyang malamig na ekspresiyon.
“Husband? Kinasal na pala ako? Bakit hindi ko alam?” Ang sarap talaga asarin ng taong seryoso. Nanlaki ang aking mata at uminit ang aking pisngi ng hinila niya ako dahilan ng pag-apak ko sa sahig at pagkatapos ay kinandong niya ako.
Ang init! Ang puso ko ay parang tumatakbo ng ilang milya dahil sa lakas ng kabog nito, nakakahiya na baka marinig niya.
“K-uyya..” utal kong saad sa kanya.
“May kuya ba na hinalikan ang kanilang kapatid sa labi?” Napalunok ako at nanigas ng haplusin niya ang aking pang-ibabang labi.
“May kuya bang pinagnasaan ang kapatid? Gabi-gabi kitang napanaginipan, pumipikit ang iyong mata, lumiliyad sa sensasyon, inuungol ang pangalan ko.” Tama bang sabihin ito? Ang bata ko pa para rito.
“Begging for my touch, kissing every inch of you and tasting the all of you. Now, tell me. May kapatid bang pinagnasaan ang kanilang kapatid?” Dammmit! Para akong mahihimatay sa inamin niya.
“Pagnanasa lang pala ang naramdaman mo sa akin? Libog lang pala.” Napasandal ako sa dibdib niya at narinig ko ang lakas ng tibok ng puso niya.
“Hindi pa ba sapat ang ipinakita ko? Angela my sweetheart, please don’t be dense. Sinasabi ko ito para malaman mo na kahit bata ka pa mahal na kita at kung libog man ito.” Saad niya.
“Sana hanggang dito lang.”Idiniin niya ako sa katawan niya at pagkatapos ay kinuha ang aking kamay at inilagay sa kanyang dibdib banda sa kanyang puso.
“Pero bakit pati dito?” Napalunok ako at napaiwas ng tingin.
“Si Marco? Anong ginawa...

mo sa kanya?” Saad ko, gusto kong malaman kong anong ginawa niya.
“Doing the right thing.” What? Anong ibig niyang sabihin? Iniba ko talaga ang usapan dahil hindi ako komportable at naiilang din ako.
“Sarap nga’ng ipakulong eh kaso bata pa daw. Tss. May bata bang mag-isip masama?” Aniya.
Alam kong nagkamali si Marco at ang aking kaibigan pero may kasalanan din ako. Alam kong naranasan niyo din ang sitwasyon ko, Yung sitwasyon na alam mong masama at hindi tama ngunit ginagawa niyo pa rin dahil ayaw niyong masaktan ang taong mahalaga sa inyo.
Respeto ang ibinigay ko kila Marco bilang kanilang kaibigan kaya ko tinggap ang alak ngunit hindi ko naman akalain na may masama pala silang pinaplano. May kasalanan ako at inaamin ko iyon pero hindi naman ata pwedeng ipakulong siya.
Yes! Hindi tama ang ginawa niya kaso pareho kaming may kasalanan at nangyari lang na may alak kaya mas nagkaroon ng confident si Marco para ituloy ang kanyang balak dala na rin sa impluwensiya ng alak.
“Kuyu..”
“I said don’t called me kuya.” Anong itatawag ko sa kanya?
“Tawagin mo akong Mahal or baby.” Tss, corny.
“M-ahal… forgive Marco na, I’m sure he learn’t something from his mistake. Ako na lang ang iiwas sa kanila.” Saad ko.
“Minsan talaga nagagalit na ako sa iyo. Masyado kang mabait at inosente kaya ka minamaliit ng mga tao. For once, please be a mad girl.” Kasi kuya hindi lahat ng mga bagay nadadaan sa paghihiganti, sa galit at sa mga emotion na hindi dapat binigyan ng pansin.
Ginawa tayo ng Diyos para magmahal, ipakita sa iba na may malasakit tayo ngunit ang sama nating mga tao. Kapwa tao pa talaga ang nananakit sa atin, kapwa pa talaga ang humusga sa atin. Ano ba talaga ang rason natin dito sa mundo para mabuhay? Nabuhay ba tayo para manira ng tao? Para manakit? Ang manghusga? Ni hindi natin binigyan ng pagkakataon ang lahat na magbago, ni hindi natin kayang makinig sa mga paliwanag, kung anong nakita natin yun na ang tama.
“Ayaw ko lang ng gulo.” Maikling pahayag ko sa kanya.
“Masyado ka pang bata para masubukan ang bagay na iyon, nagagalit ako kapag ginawan ka ng Mali.” Napangiti ako ng mapait, if he only know, isa akong bata na inaabuso, nakakulong sa dilim at tanging luha lang ang aking kasama.
Nagagalit siya dahil muntik na akong magahasa paano pa kaya kung malaman niya ang aking nakaraan? Ang Angela na nakakulong sa dilim.
“Kuya?”
“Hmm.”
“Paano kung bigla na lang akong mawala? Paano kung maglalaho na lang ako bigla?” Kumunot ang kanyang noo sa tanong ko.
“What kind of question’s that? You’re scaring me.”
“Paano lang naman, hindi naman ako mawawala.” Saad ko.
“My life would be black as darkness. Your my Angel who brings light into my dark world, without you I probably lifeless.” Aniya.
“Don’t say that.” Saad ko.
“Don’t leave me then.” He said and hugged me tightly.
(Again, thank you sa mga negative feedback, just ask me anything kung nalilito kayo and I will answer it. Importante po sa akin ang sinasabi niyo kahit negative ito pero kung talagang napapangitan kayo sa kwento ko, wala na po talaga akong magagawa diyan, next story ka na lang.)