STOLEN
#05
“Narinig kong may ka-transaction si Sir Haje mamayang gabi. At iyon ang tamang pagkakataon para makaalis ka,” Sabi ni Carlotta.
Threia asked for her name at ngayo’y nagpa-plano sila kung paano siya makakatakas sa kamay ni Haje Defuente.
Nang may napagtanto siya, tumingin siya kay Carlotta. “Paano ang mga tauhan niya? Marami sila.”
“Kagaya ng dati ‘pag umaalis si Sir Haje. Apat ang magbabantay sa’yo rito mamaya, at may dalawang guard sa gate. Bibigyan ko sila ng gamot pampatulog at ihahalo ko sa kanilang inumin.” sabi ni Carlotta, tila na-plano na nito ng maayos ang pagtulong sa kanya.
Huminga ng malalim si Threia. “Thank you, Carlotta. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko kung wala ka.”
Carlotta just smiled at her.
Mabagal ang takbo ng orasan. Animo’y ‘yun na ata ang pinakamatagal na takbo ng kamay ng orasan nang sandaling ‘yon para sa kay Threia. Hindi siya makapali. Ang buong nasa isip ay ang gagawin niyang pagtakas.
Galing sa bintana, nakikita niya ang kalangitan na paunti-unti nang sakupin ng dilim.
Sobrang lakas ng kabog ng kanyang puso habang naghihintay kay Carlotta. Nanatili lang siyang nakatingin sa pinto. She’s hoping Carlotta will be fine. Sana maisagawa nito ang plano.
Pagsapit ng pinakahihintay niyang takdang oras, hindi niya magawang alisin ang tingin sa pinto, waiting for Carlotta’s presence.
Hindi nga siya nagkakamali dahil ilang minuto lang ang lumipas, humahangos na lumapit sa kanya si Carlotta.
“Carlotta!” tawag niya sa babae.
“Lalagyan ko ng gamot pampatulog ang inumin nila mamaya, at ilang sandali, siguradong sasakupin ng gamot ang kanilang sistema. Bago mag-alas dyes tatakas ka at ako na ang bahala rito.” sabay abot sa kanya ng susi.
Tinanggap naman ni Threia ang bagay na ‘yon. “Paano ka? Sasaktan ka niya kapag nalaman niyang ikaw ang tumulong sa akin.”
Umiling si Carlotta. “Ako na ang bahala sa sarili ko. Ang mahalaga makatakas ka sa lugar na ‘to.”
“Carlotta… thank you…” walang sawang aniya.
“Walang anuman…” tugon ni Carlotta. Umalis na rin ito pagkatapos siyang dalhan ng pagkain at bago pa makahalata ang isang lalaking nagbabantay sa labas ng silid na ‘yon.
She patiently waited for an hour again. Inilapit niya ang kanyang tainga sa may pintuan. Pinakiramdaman niya ang labas.
Unti-unti niyang isinuksok ang susi sa keyhole. Mabuti nalang at ganitong klase ng doorknob ang nasa silid na pinagdalhan sa kanya. Maingat ang kanyang bawat kilos sa pagbukas ng pinto. Natatakot siyang baka nandoon pa rin ang lalaking dumukot sa kanya.
And, she trust Carlotta. Matagal na rin bago...

siya pinuntahan ni Carlotta para sa dinner niya. Kaya possibleng napatulog na niya ang mga ito.
Sumilip siya. Walang tao.
Hindi na siya nag-isip pa ng kung ano pa at lakad-takbo ang ginawa niya paalis sa silid na ‘yon.
Bumaba siya sa mala-pamaypay na hagdanan. Tahimik ang tanggapan.
Tanaw niya na ang main door but to her horror, someone grabbed her arm. “Where the hell do you think you’re going?!”
Threia gasped hard when she recognize the monster’s voice. “Bitiwan mo ako! Pakawalan mo ako dito!”
“You are staying here!”
“Halimaw ka! Pakawalan mo ako! Mamatay ka na! You don’t deserve to live!”
Sa lahat ng sinabi niya ay isang matunog na sampal sa kaliwang pisngi ang isinagot ni Haje. Bumagsak siya sa sahig. Nakaramdam siya ng pagkahilo. She felt blood gushing out of her lip.
“You should tell that to your father.” His eyes turned darker. “Did you forgot what I told you? You will never leave this house!” sigaw niya kay Theria.
Hindi siya iiyak. Kailangan niyang maging malakas. Halos gumapang siya makalayo lang sa kanya. Hinatak niya ang paa ni Threia. He pinned her down. His hands were tightly holding her wrist.
“Get off me! Let me go!” She screamed. Dinuraan niya ito sa mukha.
“Fuck!” He hissed.
He looked more monstrous. “You should regret for not listening. Ngayon bibigyan kita ng rason para makinig.” He was on top of her, grinning devilishly.
He let go of her hands. She thought that he would stand up but he didn’t, instead he torn her dress apart.
Threia gasped. Sobrang lakas ng tibok ng kanyang puso dahil sa takot.
“No!” She screamed when he bent his head down to take her peak.
She tried getting him off. “No! Please no!” She was crying. Hindi dapat nangyayari ito. She feel disgusted. His lips were moving along her body.
“‘Wag! Parang awa mo na!” Iyak siya nang iyak. Sinubukan niya itong itulak. He stopped for a while just to tighten the grip of her hair.
“You asked for this.” He said in a dark tone. He was looking at her.
She screamed loud when she felt his middle finger entering roughly in between her thigh.
“‘Wag! ‘Wag!” She feel so violated. She wanted him to stop but he just kept on going.
“W-wag! Please s-stop!” She said in between sobs. Wala na siyang magawa kundi ang umiyak.
Biglang huminto si Haje. Then, he stood up.
Threia closed her eyes, at hinayaan ang luha patuloy na umaagos sa kanyang magkabilang pisngi.