Chapter 2
“Purpled Eyed Princess”
Philippines…..
Wushuuu….ang init…
“WELCOME HOME,LADY SAISUMI!”
Sabi ng mga butlers and maids ni kuya na nakahilera sa may pinto.
Tumango na lang ako bilang pagtugon at tuloy-tuloy akong umakyat sa kwarto ko.
Ilang beses na akong nagbakasyon dito kaya alam ko na kung saan ang kwarto ko.
White and black ang theme ng mansion ni kuya pero pagdating sa kwarto ko,may nahalo.
Purple…nakakahawa kaya si Mom.
*Tok.Tok.Tok.*
Nakiramdam muna ako bago ko sya papasukin.
Di ko maalala kung kaninong presensya ang nararamdaman ko.Ganun katagal na ba talaga akong hindi pumupunta dito?
“Pasok.”
“*bow*Sorry to disturb you,Lady.Do you still remember me?I’m Butler George.The head of the butlers,madam.”
Ah oo…ngayon naalala ko na.
“What do you need?”
May inabot sya saking isang package.
“Nandyan na po ang mga gamit na gagamitin nyo sa misyon nyo.At eto po ang mga information na kailangan nyo.”
May inabot ulit sya sakin but this time,folder na.
“Thanks.”
“I’ll go ahead,Lady.”
Tumango na lang ako at lumabas na sya ng kwarto.
Binuksan ko yung package.
Isang eyeglasses at one pair of contact lense ang laman nun.
Para saan to???
Kesa mabaliw ako sa kakaisip kung para san to,binuklat ko na lang yung folder.
“Marcus Academy…”
Ang laki naman ng school na to…
Pano ko nalaman?
Eh may kasamang mapa ng school tong nasa folder.
Sino naman kaya ako ngayon?For sure.Napalitan na ng old lady ang pangalan ko bago nya pa ako napasok sa school na to.
*Basa*
*Basa*
*Basa*
“Name:Saisumi Morales…?”
O.O
REALLY?!
Yun na ang pangalan ko sa misyon na to?!
Hindi Lavander,Violet o kaya naman Purple?!
ANONG LASON ANG NAKAIN NI MOM?!
Pero…..WOW!
SA WAKAS!
Totoong pangalan ko na ang magagamit ko!*wink*
*ring.ring.ring*
Oh…the old lady…
“What’s that,Mom?”
[What a great intro,Baby V!But in all fairness,V!Ang calm pa rin ng boses mo!Ka-inlove!]
“I have no time for your childish attitude,Mom.Seriously,why did you called?”
[Hmmp!BITTER!Tumawag lang naman ako kasi gusto kong itanong kung natanggap mo na yung package!]
“Uh-huh.I know the purpose of the contacts but the eyeglasses,do I need this?”
[Of course!Absolutely!Syempre!Oo! Sobra!]
“Too much answer for one question.”
[I just want to make it clear,Baby V!HAHAHAHAHA!]
“Witch.Para san ba to?Mukha namang ordinaryo.-____-”
[Uh.Uh.Uh.That’s not just an ordinary eyeglasses.That’s my new invention!]
Nasabi ko ba na magaling na inventor si Mom?Kahit may pagka-isip bata yan at mukhang may sapak yang si Mom sa ulo,magaling yang mag-imbento ng iba’t-iba gadgets.Sya ang taga-gawa ng gadgets na ginagamit ko sa mga mission na nakaraan ko ng ginawa.
[Oy V!Yan ang gagamitin mo para makilala mo ang mga nakapaligid sayo!That eyeglasses will give all the info you need about a person!Lahat ng data na kailangan mong malaman tungkol sa isang tao ay lalabas sa glass nyan!Galing ko di ba?!]I heard her giggled.
“Ahh…Mom?How to use this???”
[Ay!Nga pala!Once you wear that eyeglasses,it will be connected in your mind!Kung gusto mong makilala ang taong nasa harap mo,lalabas sa glasses nyan ang data!And take note!Ang may suot lang ang nakakakita sa data kaya free mo syang gamitin sa harap ng kahit sino!]
“Ahhh…”
[Ngayon alam mo na kung kanino ka nagmana ng katalinuhan?!Hahahaha!]
“Uh-huh…kay Dad.-____-”
[Ehhhhhhhhhh??!!!Baby V naman eh!!!]
“Goodnight,Mom.”
[Oy!Oy!V!Tutulugan mo ako?!]
“Mom naman…inaantok na ako…”
[Tsk.tsk.tsk.Sige!Goodnight sayo!Good morning sakin!]
*Call Ended*
Aish!Binabaan talaga ako!Hay!Bahala sya sa buhay nya!
Third Person’s POV
Umagang-umaga pero busy na kagad ang mag-asawa sa mga ginagawa nila.
Si Saimon(Dad ni Saisumi) ay busy sa mga paper works nya at nakaupo lang sa mahabang couch habang nagtatype sa laptop nya.
Si Yumiko(Mom ni Saisumi)naman ay abala sa pagte-testing sa bago nyang imbensyon habang nakaupo sa tabi ng kanyang asawa.
Nabulabog silang parehas ng isang malakas na tunog galing sa second floor ng kanilang mansyon.
“Uh-Oh…hon,nakauwi na ba sya kagabi?Akala ko ba sa isang araw pa sya dahil may concert sya sa Korea?”-Yumiko
“Ewan ko hon.Kaya siguro maingay sa taas dahil alam na nya.”-Saimon
Maya-maya lang,may bumaba na sa mahaba nilang hagdanan ng patakbo.
‘Waaaahhhh!!!I don’t want to see his burning eyes!Pero in fairness…maganda pa rin ang mga mata nya kahit galit.’-isip-isip ni Yumiko.
Kahit kelan talaga,hindi mawawala sa kanya na purihin ang mga mata ng taong nasa hagdanan at nagmamadaling bumaba.
“Yumi…stop daydreaming.We’re in trouble.”
“Ha—!”
“Mom!Dad!Nasaan sya?!”
“Oh Shun!Dumating ka na pa—-“-Yumiko
“Cut the crap,Mom!Where’s Hime?!”
“Calm down,Shunrei.Nasa Pilipinas sya.”-Saimon
“WHHHAAAATTTT!!!”-Shunrei and Yumiko
Napatakip sa tenga nya si Saimon.
Kung hindi ba naman kasi baliw ang asawa nya,itapat daw ba sa tenga nya ang bibig nito bago sumigaw.
“Yumi?!Bakit nakikisigaw ka?!”
“Hehehe…Gusto kong makipag-duet kay Shun eh.^_________^VTsaka ang ganda nga ng pasok ko!Parang hindi ko rin alam!Hahahaha!!!!”
Napailing si Saimon habang iniisip kung bakit pinadala nya pa sa Pilipinas ang nag-iisang taong matino sa bahay nila.Syempre,kasama sa iniisip nya na matino din sya.
“Dad!Anong ginagawa nya dun?!”
“Anak,gusto lang kasing maranasan ng kapatid mo na mamuhay ng mag-isa.”
Napatingin si Yumiko sa asawa nya.
‘SI-NU-NGA-LING.’-Yan ang nasa isip nya.
“Wala bang mas magandang palusot,Dad?Ano ngang ginagawa ni Hime dun?!Wag nyong sabihing binigyan nyo na naman sya ng misyon?!Di ba sinabi ko na sa inyo na masyadong delikado sa kanya yun?!”
Napa-pout si Saimon sa sinabi ng anak nya.
‘Ngayon,nagmumukha ng ako ang anak at sya ang tatay.Tama bang sermunan ako?’-Pagmamaktol sa isip ni Saimon.
“Aish!Pwede ba Shun!Wag ka ngang sumigaw!Ako lang ang may karapatang sumigaw dito,ok?!Tsaka wag ka ngang highblood!”
“Mom!Si Hime ang pinag-uusapan natin dito!”
Lumakad na sya paakyat ng...

hagdan pero huminto sya sa bandang gitna.
“Pupunta ako sa Pilipinas.”
“Hindi pwede Shunrei!Alam mo yan!Madami kang trabaho dito!”-Saimon
“Then fine!Ibigay nyo sa akin lahat ng dapat kong gawin ng makaalis na ako!”
Tuloy-tuloy sya sa pag-akyat habang ang mga magulang naman nya ay napapa-iling na lamang sa inaasta ng anak nila.
Sa isip ng mag-asawa…..
‘Mana talaga sya sa tatay nya.Ang tigas ng ulo!Parehas pang may topak!’-Yumiko
‘Hay…may asawa na nga akong baliw…may anak pa akong nakakatakot…*hawak sa noo sabay iling*’-Saimon
Saisumi’s POV
Marcus Academy………
Anong problema ng mga to?Bakit lahat sila,nakatingin sakin?
May dumi ba ako sa mukha?
Kung makatingin sila,parang alien ako ha.
Errrr….nakakaasar.Ang pinaka-ayoko sa lahat eh yung tinitignan ako tapos pag iisipin pa ako kung bakit nila ako tinitignan.
Arrrrggggghhhhh…..
“Yuck….OMG,girl.Di ko akalaing may isa pang mapapadpad na baduy dito…”
“Nagkamali ng pinasukang school yang nerd na yan.”
“Kawawa naman.Mukha talaga syang lampa.For sure.Di magtatagal yang si Ms.Nerd dito.”
“Nadagdagan na naman ang bubullihin nila Ms.Mylene.”
Kung makapagbulungan,wagas?
Ang aga-aga nilang nakikipagtsismisan.
At teka….ako ba ang pinag-uusapan nila???
Mukha ba akong nerd?!
May dalang libro…..
Complete uniform…..
No accessories…..
No high heels…..
No make up…..
And an eyeglasses…..?
Well….nerd nga ang dating.
I don’t care kung anong tingin nila sakin.Basta nandito ako para sa misyon ko at hindi sila kasama dun.
Makapaglakad na nga lang papuntang room.
Lakad…..
Lakad…..
Lakad…..
Ah….san nga ba yung room ko?
Aish!Naiwan ko kasi yung mapa!Makapagtanong na nga lang!
Sakto namang may nakita akong kumpulan ng tao sa hallway ng isang building.
Wow.Anong meron dito?
at dahil umandar ang pagiging curious ko,nakisiksik ako sa mga tao.
Siksik dito…..
Siksik doon…..
Ayan!Kita ko na!
O.O
Ano to???
Anong trip nila at ginawa nilang theater ang hallway???
Bakit parang Cinderella ang scene???
“Halikan mo ang sapatos ko!!!”
“Pasensya na po talaga,Miss Mylene!!!”
“Halikan mo sabi eh!!!”
Hindi kumilos yung babaeng mukhang nerd din.Nanatili lang syang nakaluhod doon at umiiyak
What a scene…-_______-
“Hindi mo ako susundin?!Ha?!Hindi?!”
Mukhang napikon na yata yung babaeng highblood sa nerd kaya hinila nya ang buhok nito pataas.Napasigaw naman yung nerd sa sakit.
Nakakaawa….
Not the nerd but the girl who is highblood.=__=
“Miss Mylene!Tama na po!Nasasaktan po ako!”
“Yun nga ang gusto kong gawin sayo!Tanga ka na nga!Bobo ka pa!”
Geez….I hate that attitude.
I really hate it.
Edi…….
Tutulong na ako?
Pero hindi ako pwedeng makialam lalo na kung ganto ang suot ko.
Isip Saisumi…..isip…
*TING*
I’ve got an idea.
Umalis ako sa kumpol ng mga tao at naghanap ng medyo maliit na bato.
I made some calculation in my mind then after a few seconds,I already know what I’m gonna do.
Kailangan ko lang sipain tong batong to in exactly 46 degrees.
Tama na ang pwestong kinatatayuan ko at sakto namang lahat ng nasa hallway ay nasa mga actress(mukha kasing pelikula) ang tingin.
Ok….
1….
2….
3…!
*SIPA*
Pagkasipa ko,tumakbo kagad ako.
“Aray!Sinong tanga ang gumawa nun?!”
Lihim akong napangiti sa narinig ko.
Tama na naman ang calculation ko.
Agad akong pumunta sa babaeng kanina pa nakaluhod at umiiyak.
Walang pagdadalawang isip na hinila ko sya.
“S-sandali lang!Ang bilis mo naman!”
Hindi ko na lang sya pinansin at pinagpatuloy ko ang paghila sa kanya.
Sa kakatakbo namin,napadpad kaming dalawa sa garden ata to o mini park?
“*pant*Ang bilis mo naman tumakbo…!”
Nasaan na ba ako?Tsk laki naman kasi ng school na to.
“Hey!Nakikinig ka ba?!”
“Huh???”
Great.Nakalimutan kong may kasama pala ako.
“*pout*Di ka naman nakikinig eh.Sabi ko,ang bilis mong tumakbo.”
Mabilis na ba yun?Ni hindi nga ako pinagpawisan.
Teka nga.Sino ba to?
Biglang may lumabas sa salamin ng eyeglasses ko.
Ah…
Sya pala si Nicka Anderson.
The topnotcher of all subjects in her year.
17 years old.
Her hobbies…reading books,eating sweets,and watching cartoons.
Tss…childish.
“Hellooo~~~!Are you really listening to me?!”
For the second time,lumipad na naman sa sarili kong mundo ang utak ko.
“Ha?”
“Ehhh?!Sabi ko na eh!Hindi ka na naman nakikinig!(>___<)Ang sabi ko,ako si---" "You're Nicka Anderson,a genius."Ajujuuu...nakikinig pala sya. "Hehe...kala ko hindi mo narinig yung sinabi ko.Ano nga palang pangalan mo?" "Saisumi Morales." "Transferee ka?" "Yeah." WOW! "Yey!Dalawa na tayong nerd dito!Pero wait lang.Bakit mo nga pala ako niligtas?Tsaka pano mo ako niligtas?" "Sit down." "H-huh?" "May sugat ka." Napatingin ako sa buong katawan ko.Napangiwi ako nung makita ko yung sugat sa tuhod ko. "Aruuuuyyy.(😭)Bakit di ko napansin to?" Umupo kagad ako sa pinakamalapit na bench.Ngayong alam ko ng may sugat ako,nararamdaman ko na rin ang sakit. Umupo si Saisumi sa harap ko. OO!UMUPO! AS IN SUMALAMPAK! Indian sit pa nga eh! "Uy!Bakit ka umupo dyan?!Madudumihan yung uniform mo!Lumuhod ka na lang!" "Hindi ako lumuluhod sa kahit na sino." Ang calm naman ng boses nya... At ang cool ng dating nya... Parang nakakapanghinayang na naging nerd sya.Pwedeng-pwede sana syang maging 'Campus Princess'....Sa tingin ko... "Pansamantala lang nyan mapipigilan ang pagdugo ng sugat mo.Just go to the clinic." 1...2...3...4...WAAAAAAAHHHHHH!!!!Yun na ang pinakamahabang sinabi nya! Ajujuju! DI AKO NAKAPAG-PREPARE! Ah teka... NASAAN NA SYA?! "Hey!Wait!Saisumi!" Tuloy lang sya sa paglakad paalis. Di na naman ba nya ako narinig?! "MS.SAISUMI MORALES!" Lumingon sya pero hindi sya humarap sakin. "You're good at names,huh?" "T-thank you....Uh...Ahmm...Salamat din sa tulong mo...I owe you a lot..." "You have to pay me bigtime then.*shrug*Maswerte ka at hindi ako naniningil." Nagpatuloy lang ulit sya sa paglalakad. B-bakit ganun???Parang ang cool-cool nya sa lahat ng bagay at anggulo?! >______________________< "SALAMAT ULIT,SAISUMI!!!" Nagwave lang sya sakin ng isang beses habang nakatalikod. Ang cool nya talaga....*O* MAY BAGO NA AKONG IDOL! (Thank you mga supporter ko sa pag basa ng story ko I hope magustuhan nyo pa Mahaba patong story ko sa sana patuloy lng kyo sa pag basa.😚)