Precious Times.
Genre: romance, general fiction.
Author: v1ntageparis (Wattpad username)
PROLOGUE
DISCLAIMER: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events, locals and incidents are either the products of the author’s imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
♣♣♣♣
“TARA swimming tayo!” malakas na sigaw ni elaiza mula sa kusina.
Napabaling naman ang tingin namin sa kaniya. Kapag ito kasi nag aaya, puro drawing lang, hindi matutuloy.
“Drawing lang ‘yan ‘wag nga kami laizeng”
Natawa na lang kami sa sagot ni kianno dahil totoo naman talaga ‘yon.
Tinampal pa siya ni elaiza sa balikat nito. “Sleepover na lang tayo dito sa bahay. May pagkain naman dito tsaka hindi dadating sila mama.” nagkagulo naman sila Althea at kianno.
Mas lumakas pa ang pagiingay nila nang magsibalik ulit sila pagka kuha ng mga damit nila. Maaga pa pero napagdeaisyunan na lang namin na mag stay muna dito sa bahay nila elaiza dahil may pool naman daw sa baba pwedeng tambayan.
“Tara shot may dala akong alfonso.”
Eto nanaman si mukhang shot pakababa naman ng alcohol tolerance.
“G ako diyan.”
“Mga mukhang alak!” reklamo pa ni althea.
Kung may unang susunduin man saaming apat si san pedro baka si althea na ‘yon. Nasobrahan na sa kabaitan.
“Wala ba kayong trabaho bukas? Baka mapasobra yung inom ha.” bilin niya pa na para bang nakikipag usap siya sa mas bata sakaniya kahit siya yung pinakabata saamin.
Nag umpisa na ang pagiikot ng shot glass. Nasa tapat kami ng pool at nakalusong na ang iba habang ako ang nag iihaw ng bangus.
Sabay sabay kaming napalingon sa taas ng makarinig ng dorbell. “Sino yun? Akala ko ba hindi uuwi mama mo?”
Nagkanya kanya na silang ahon.
“Tignan mo nga muna tamara, ako na diyan.” Kinuha pa ni kian yung pamaypay saakin.
Umakyat na lang ako sa hagdan at inayos lang saglit ang kaunting gulo doon. Binuksan ko ang pinto at bahagyang napatago pa sa likod ng pinto nang makita ang pinsan ni elaiza, nandito pala yung mabait...

na may kabit.
“Where’s elaiza?” tanong niya pa habang pinapasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa.
Itinuro ko na lang yung hagdan pababa, not wanting to talk more.
Napabukas tuloy ako sa ref at uminom ng tubig doon. Phew! Bumaba na lang din ako at nakitang nag aayos sina kian ng lamesa kung saan nakatayo ang alfonso at empi doon, may mga soju pa.
“Tara sa loob?” pang aaya niya pa.
Tumango na lang ako at ipinasa niya kay thea yung pamaypay. Ganito siya palagi kapag alam niyang hindi komportable ang tao sa paligid niya. I wonder if he also has a problem.
He opened the door in left side. “Anong nangyari? Are you okay?” He was caressing my hair and softly touching my back like he’s trying to comfort a kid from crying.
“I’m okay kian, thank you.”
“Ano ka ba ‘wag ka na magpasalamat gawain ko ‘to. Mahalaga kayo saakin kaya dapat iniingatan ko kayo at palaging iche-check, gold kayo e.”
Natawa na lang ako at niyakap siya. Friendly hug.
“Kung hindi ko ba siya sinagot noon at ikaw ang pinili ko, maayos tayo? siguro masya na tayo ngayon. Kung alam ko lang na hindi niya ako kayang pahalagahan gaya ng ginagawa mo… sana hindi na lang ako nagpaka bulag-bulagan sa kaniya.” he’s humming weird noises.
Mas lalo niya pang hinigpitan ang yakap niya saakin at inayos ang higaan para humiga kami doon. “Baka hindi lang tama yung oras niyo… noon. Hayaan mo na, alam mo kasi sa mga ganito dapat talagang may masaktan bago ulit sumaya yung isa o lahat kayo.”
“Mamahalin nga natin ang isa’t isa pero… hindi naman tayohabang buhay, may siraan din na mangyayari at kung maghiwalay man tayo edi ang awkward na noon kapag magkasama tayo diba? Tsaka may girlfriend na ako kalimutan na natin ‘yon.” dagdag niya pa habang sinusuklay ang buhok ko gamit ang mga daliri niya.
Napakaswerte ng girlfriend ni kian at ng mapapangasawa niya. Sana mahanap ko rin ang gaya niya na mamahalin ako ng tunay. Habang buhay.
•••
Pa approve po thank you!