LATE
Ako ay kasalukuyang tumatakbo dahil late na naman Ako. HAYSSSS traffic pa na naman kasi ehh saad ko sa aking isipan. Naisipan kasi naming magkakaibigan na gumala, kaya ito ako ngayon nagmamadali kumilos.
Ilang minuto rin ay napuntahan ko na rin sila.
“Ohh late ka na naman” saad Ella kaibigan ko
“Di ka pa ba nasanay” saad naman ni Alex
“Ehh kasi may tra-” saad ko na pinutol naman nila
“Nalate ka kasi may traffic” sabay-sabay nilang sabi at tumawa.
“Yan naman palagi mo sinasabi tuwing nale-late ka ehh” saad ni Alex
“Gagala ba tayo o hindi” saad ko na parang galit
Ohh eto na eto na parang di ka naman mabiro ohh” saad ni Ella
“Hali na nga kayo ang tagal niyo ehh” saad ko kasi nga sa kakamadali ko ehh di pa ako nakakain
Kung nagtataka ako kung bakit nila ako inaasar ehh kasi palagi na lang akong late tuwing may okasyon o galaan.
Sila nga pala si Alex at Ella Ang saya ko na nagkaroon ako ng kaibigang tulad nila.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nakita ko ang mga kaibigan ko papunta sa...

bahay namin “akala niyo late ako nohh” saad ko sa aking isipan.
Ang nakapagtataka lang ehh lahat si nakaputi at ang lulungkot na mga mukha. “Baka iniwan sila ng jowa nila atsaka trip lang nila mag white” saad ko sa kaking sarili.
Pagkapasok nila ay ginulat ko sila pero parang hindi nila ako nakikita. “HOYYY NANDITO AKO!!!!” saad ko sa kanila
Nakita ko na pumunta sila sa ano……
KABAONG sigaw ko sa aking isipan
“Sino naman kaya ang binuburol”
Lumapit ako sa aking mga kaibigan at umiiyak
“Minsan ka na nga lang mauna sa Langit pa” saad ni Alex at humahagulgul pa.
Dahil sa kuryusidad napagpasyahan ko na tignana kung sino ba yung nasa kabaong. Unti-unti akong lumapit at nagulat ako sa aking nakita……
ANG SARILI KO…..AKO ANG NASA KABAONG
Ayy naalala ko na pala nadisgrasya nga pala ako.
Papunta sana ako sa gala naming magtrotropa pero aksidenteng nasagasaan yung kotseng sinasakyan ko na sanhi ng aking pagkamatay.
“Pasensya na kung nauna na ako, hanggang sa huli nating pagkikita” bago ako lamunin ng liwanag.
•WORK OF FICTION•
∆DO NOT COPY∆
🖋️BY: Khalixia