𝗝𝘂𝗹𝗶𝗮𝗻’𝘀 𝗣𝗹𝗮𝗻❞
(A oneshot story only)
＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿
“Nakakaasar!” Inis na sigaw ko habang naglalakad kami ng boyfriend ko sa gitnang kagubatan.
Paano, ang kati kati ng mga nadadaanan namin tapos napapagod na kong maglakad.
Dinala ako ng boyfriend ko dito sa kagubatan. Birthday na birthday ko pa naman tapos ito kami naglalakad. Nakakaasar tapos nakakapagod.
“Wag ka namang sumigaw jan Amy. Baka makagambala ka ng nuno jan.” Pabulong na sita sa kin nang boyfriend kong si Julian.
Nakahawak sya sa kaliwa kong kamay habang ang isang kamay nya ay may hawak na flashlight.
“Paano ako hindi mag-iingay e napapagod kayang maglakad sa gitna ng kagubatan. Tapos birthday ko ngayon pero dito mo ko dinala. Matanong nga kita, ano bang balak mo ha? Re-rapin mo ko noh?” inis na sabi ko.
Biglang natawa si Julian kaya hinampas ko sya sa braso nya. Ano bang nakakatawa sa sinabi ko?
“Wala akong sinabing re-rapin kita. Napaka-dumi naman ng isipan mo.” Natatawang sabi ni Julian.
“Eh ano nga?” sarkastikong tanong ko.
“Basta!” Sagot ni Julian habang naglalakad pa rin kami.
“Alam mo ba napapagod na kong maglakad. Teka naliligaw na ba tayo? Wag mong sabihing―” sabi ko pa.
“Pag sinabi ko bang oo magagalit ka?” tanong ni Julian.
Sinipa ko sya sa tuhod nya kaya napaaray sya.
“Sorry naman. Akala ko kasi kabisado ko to e.” Kamot ulong sabi ng boyfriend ko.
Napakamot ako sa pisngi ko at piningot sya.
“Engot ka pala e.” Sarkastikong sabi ko.
Hindi na nagsalita pa si Julian at nagpatuloy nalang kami sa paglalakad. Habang naglalakad kami, natanaw namin ng boyfriend ko ang isang lumang bahay. Sa tingin ko pa lang e may second floor ito.
Tinuro ko kay Julian ang bahay at sinabi nyang pumunta daw kami dun para magpalipas ng oras. Agad naman akong sumang-ayon.
Nauna na kong pumunta sa bahay. Pagod na pagod na talaga ako. Hindi naman kasi ako sanay sa matagal na lakaran. Kung sinabi sana ni Julian na sa kagubatan pala kami pupunta. Sana nagsapatos nalang ako. Tapos naliligaw na pala kami!
“May tao kaya rito?” tanong ko kay Julian.
Nasa loob na kami ng bahay. Nang buksan kasi ni Julian yung pinto e nabuksan nya kaya pumasok nalang kami.
“Hindi ko alam e. Tingnan ko lang sa taas kung may tao. Jan ka lang ah.” Sabi ni Julian kasabay ng pag-akyat nya sa taas.
Napakibit balikat nalang ako at iginala ang tingin sa buong bahay. Napatango tango ako. Ayos na rin itong bahay na to kahit medyo creepy.
Habang nangungulikot ako ng mga gamit. May nakita akong isang lumang dyaryo sa may center table. Kinuha ko yun at binasa.
𝗕𝗿𝗲𝗮𝗸𝗶𝗻𝗴 𝗡𝗲𝘄𝘀!
𝖨𝗌𝖺𝗇𝗀 𝗋𝖾𝗀𝗂𝗌𝗍𝖾𝗋𝖾𝖽 𝗇𝗎𝗋𝗌𝖾 𝖺𝗇𝗀 𝗆𝖺𝗍𝖺𝗀𝖺𝗅 𝗇𝖺𝗇𝗀 𝗇𝖺𝗐𝖺𝗐𝖺𝗅𝖺. 𝖠𝗒𝗈𝗇 𝗌𝖺 𝗆𝗀𝖺...

𝗁𝗎𝗅𝗂𝗇𝗀 𝗇𝖺𝗄𝖺𝗄𝗂𝗍𝖺 𝗋𝗂𝗍𝗈. 𝖠𝗇𝗀 𝗁𝗎𝗅𝗂𝗇𝗀 𝗄𝖺𝗌𝖺𝗆𝖺 𝗋𝖺𝗐 𝗇𝗂𝗍𝗈 𝖺𝗒 𝗂𝗌𝖺𝗇𝗀 𝗅𝖺𝗅𝖺𝗄𝗂.
𝘢𝘯𝘨 𝘬𝘢𝘴𝘶𝘯𝘰𝘥 𝘴𝘢 𝘱𝘢𝘩𝘪𝘯𝘢 2……….
Nilipat ko sa page 2 ang dyaryo at gayon nalang ang naramdaman kong takot ng mabasa ko ang nasa dyaryo.
𝖬𝗂𝖼𝖺𝖾𝗅𝗅𝖺 𝖢𝖺𝗌𝗍𝖾𝗅𝗅𝗈. 𝖨𝗌𝖺𝗇𝗀 𝗋𝖾𝗀𝗂𝗌𝗍𝖾𝗋𝖾𝖽 𝗇𝗎𝗋𝗌𝖾, 𝖺𝗇𝗀 𝗆𝖺𝗍𝖺𝗀𝖺𝗅 𝗇𝖺𝗇𝗀 𝗇𝖺𝗐𝖺𝗐𝖺𝗅𝖺. 𝖠𝗒𝗈𝗇 𝗌𝖺 𝗆𝗀𝖺 𝗇𝖺𝗄𝖺𝗄𝗂𝗍𝖺 𝗌𝖺 𝗄𝖺𝗇𝗒𝖺 𝖻𝖺𝗀𝗈 𝗌𝗒𝖺 𝗆𝖺𝗐𝖺𝗅𝖺. 𝖯𝗎𝗆𝗎𝗇𝗍𝖺 𝖽𝖺𝗐 𝗂𝗍𝗈 𝗌𝖺 𝗂𝗌𝖺𝗇𝗀 𝗄𝖺𝗀𝗎𝖻𝖺𝗍𝖺𝗇. 𝖬𝖺𝗒 𝗄𝖺𝗌𝖺𝗆𝖺 𝖽𝖺𝗐 𝗌𝗒𝖺𝗇𝗀 𝗂𝗌𝖺𝗇𝗀 𝗅𝖺𝗅𝖺𝗄𝗂 𝗇𝖺 𝗌𝖺 𝗍𝗂𝗇𝗀𝗂𝗇 𝗇𝗂𝗅𝖺 𝖺𝗒 𝖻𝗈𝗒𝖿𝗋𝗂𝖾𝗇𝖽 𝗇𝗂𝗍𝗈.
𝖯𝖺𝗀𝗄𝖺𝗍𝖺𝗉𝗈𝗌 𝗇𝗎𝗇 𝖺𝗒 𝗁𝗂𝗇𝖽𝗂 𝗇𝖺 𝗇𝗂𝗅𝖺 𝗉𝖺 𝗇𝖺𝗄𝗂𝗍𝖺 𝗌𝗂 𝖬𝗂𝖼𝖺𝖾𝗅𝗅𝖺. 𝖠𝗇𝗀 𝗄𝗎𝗋𝗈 𝗄𝗎𝗋𝗈 𝗇𝗀 𝗂𝗅𝖺𝗇, 𝗉𝗂𝗇𝖺𝗍𝖺𝗒 𝗌𝗒𝖺 𝗇𝗀 𝗁𝗎𝗅𝗂𝗇𝗀 𝗄𝖺𝗌𝖺𝗆𝖺 𝗇𝗒𝖺𝗇𝗀 𝗅𝖺𝗅𝖺𝗄𝗂. 𝖬𝖺𝗀𝗂𝗇𝗀 𝖺𝗇𝗀 𝗅𝖺𝗅𝖺𝗄𝗂 𝗄𝖺𝗌𝗂 𝖺𝗒 𝗁𝗂𝗇𝖽𝗂 𝗇𝖺 𝗋𝗂𝗇 𝗇𝗂𝗅𝖺 𝗇𝖺𝗄𝗂𝗍𝖺.
Napatakip ako ng bibig ko. Hindi kaya si―si Julian ang lalaking tinutukoy sa dyaryo?
Agad akong naghanap ng pang proteksyon sa sarili ko. At may nakita naman ako. Isang kutsilyo na nakita ko sa ilalim ng center table.
“Hindi mo nga ako re-rapin. Pero papatayin mo naman ako!” Nanginginig na bulong ko sa sarili ko.
Nang makababa si Julian. Napaatras ako. Itinago ko sa likuran ko ang kutsilyo. Lumapit sa akin si Julian at hinawakan ako sa magkabilang balikat ko.
Kung noon kinikilig ako kapag ginagawa nya sa akin yun, ngayon natatakot na ako.
“Yung totoo talaga, hindi tayo naliligaw!” Seryosong sabi ni Julian.
“Ha?” inosenteng tanong ko.
“Plinano ko talaga ang lahat.” Sabi pa ni Julian.
Akmang hahawakan ni Julian ang kamay ko ng bigla kong iwasiwas ang hawak kong kutsilyo. Pikit mata akong nagwasiwas nun.
At nang maimulat ko ang mga mata ko. Gayon nalang ang pagkataranta ko ng makitang, sa leeg ni Julian ko naitarak ang kutsilyo.
Agad syang bumagsak sa sahig at nagkalat ang mga masagang dugo. Kaya napalabas ako ng bahay.
Nang bigla akong may marinig―
“Surprise Amy! happy birthday!” Sabay sabay na sigaw ng mga katrabaho namin.
Nang mapalingon ako sa gawi nila. Kitang kita ko ang mga masasaya nilang mga mukha. Yung isa pa naming kasamahan may dalang cake.
“Ang galing talagang gumawa ng plano ni Julian. Nasurpresa natin si Amy oh.” Ani pa ng isa sa mga kasamahan kong si Rose.
Napatulala nalang ako ng mapagtantong―
Bigla kong nabitawan ang hawak kong kutsilyo at napansin yun ng mga kasamahan namin. Lumapit sa kin ang isa sa mga kasamahan naming si Caroline.
“Nasa‘yo pala yung kutsilyo. Kanina pa namin to hinahanap e!” Nakangiting sabi ni Caroline.
Nakita nya ang dugo sa kutsilyo ng kunin nya ito. At ganun nalang ang pagkasigaw nya ng makita ang duguan kong boyfriend na nakasalampak sa sahig.
＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿＿
Lesson learned: Wag tayong basta bastang magpapaniwala sa ating mga napapanood at nababasa. Dahil hindi naman lahat ng nakikita natin e totoo.
A/N📜: Entry ko to sa Gnatics.
«Work of fiction»
«Written by:𝗕𝗶𝗻𝗶𝗯𝗶𝗻𝗶𝗻𝗴 𝗔𝘂𝘁𝗵𝗼𝗿 𝗦𝘂𝗻𝗱𝗮𝘆»